'Samimi ol, fakat sakın laubali olma!'
insanların çoğu kaybetmekten korktuğu için,sevmekten korkuyor.
sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.
düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.
konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.
yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.
unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermediği için.
ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için...
Yarayla alay eder,
yaralanmamış olan.
Kendimi her zaman mutlu hissederim.
Neden biliyor musunuz?
Çünkü kimseden bir şey ummam.
…Beklentiler daima yaralar.
Hayat kısadır. Öyleyse hayatınızı sevin.
Mutlu olun ve gülümsemeye devam edin.
Sadece kendiniz için yaşayın ve,
– Konuşmadan önce dinleyin,
– Yazmadan önce düşünün,
– Harcamadan önce kazanın,
– Dua etmeden önce bağışlayın,
– İncitmeden önce hissedin,
– Nefret etmeden önce sevin,
– Vazgeçmeden önce çabalayın,
– Ölmeden önce yaşayın.
Hayat budur.
Onu hissedin,
onu yaşayın ve ondan hoşnut olun.
Eğer bunları şimdiden kafaya takarsa işin içinden çıkmak mümkün olmayacaktı.
Sayfa 7 - MartıKitabı okudu
Sık aralıklarla başka yerlere taşınmanın en tuhaf yanı da buydu; insanı unutulmuş anılarıyla yüz yüze getirmesi...
Sayfa 9 - MartıKitabı okudu
Ínsanların kendisiyle dalga geçmesini engellemek, göze batmamak ve kalabalığın içinde fark edilmeden yaşamak için binbir türlü çaba harcamak çok saçmaydı.
Sayfa 11 - MartıKitabı okudu
Kelimelerin ahengi ve duygu yüklü oluşu, ruhunu dinlendirirdi.
Sayfa 13 - MartıKitabı okudu
"Sence her şeyde böyle midir?" diye sordu, "Yani doğru yere koyduğunda, en tuhaf yaratık bile göze normal görünebilir mi?"
Sayfa 14 - MartıKitabı okudu
Havada adeta insanı tehdit eden türden bir şeyler gizliydi.
Sayfa 29 - MartıKitabı okudu
"Gül, adı gül olmasa da güzel kokardı."
Sayfa 52 - MartıKitabı okudu