...Eski Türklerde evli bir erkeğin öldüğünde yaşayacağı en büyük sıkıntının eşini kaybetme sıkıntısı olduğu kabul edilmektedir. Bu sıkıntıyı atlatmak için eşlerin de kocalarıyla beraber öldürülmesi
geleneği, çocukların aynı anda hem annesiz hem babasız kalması gibi
sosyal zorlukları beraberinde getirdiği için çok uzun yıllar devam ettirilmeyip kaldırılmış, sadece birkaç Türk boyunda istisnai olarak uygulanmaya devam etmiştir.
Kadınların eşleriyle birlikte gömülmesi adetinden vazgeçilmesi, dul kalan kadınları bu dünyada tamamen özgür kılmış da değildir. Bu yöntemin yerine kadının, kocasının ailesi içerisinde başka bir erkekle evlendirilmesi ve ölünceye kadar da bu yeni erkeğin koruması altında kalması yoluna gidilmiştir. Zaten kadınların ölümlerinden sonraki hayatlarında ilk eşlerine döneceklerine inanıldığından bu yeni evliliğin bir sorun yaratmayacağı düşünülmüştür...