Ölen emekçi kargo görevlisinin haberini yine izledim. Anne babası çok yaşlı ve onlara bakan ise emekçi ölen çocukları. Annesi babasina o yaşta da evlat acısı yasatan vahşet, zalimlik. Keşke buna tanık olmasalardi. Abisi, ablası yine aynı şekilde emekçi insanlar ve zalimlige isyan ediyorlar, ağlıyorlar. Zaten haberi izleyince donakalıyorsunuz. Aslında çok dramatik bir olay gibi gözükse de bu olaylarla her gün tanık oluyoruz. Kendisini arayan banka görevlisine edilen hakaretler, çayı ya da yemegi az soğuk ya da az geç geldi diye garsona edilen kötü sözler, kendisine telefon tarifesi satmaya çalışan çağrı görevlisine edilen hakaretler vb. Birilerinden para karşılığı hizmet almamız bizi birilerinin efendisi mi yapıyor, Birilerinin bize " efendim" demesi karşımızdakini köle mi yapıyor, karşındaki hayat kadını, erkegi olsa dahi biz o hakkı nereden alıyoruz. Eğitim gerçekten okuduğumuz kitapların miktarıyla mi ölçülüyor, ya da okuduğumuz doğruları hayata, insanlara, hayvanlara tüm canlı cansızlara aktarmakla mi....