Benim CV.
“Kimse ile hiçbir konuda yarış halinde değilim. Kimseden akıllı, kimseden güzel, kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok. Kimse için “en” değilim, daha değilim. Bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün hastasıyım.”
Sabahattin Ali
Muhteşem bir yazı…
Mesai saatlerinden ibaretiz; otobüs seferlerinden, sıkışık trafik ağlarından... Bir yazılımı yaşıyoruz sanki hayat yerine. Ekranların karşısındaki kimliksiz gölgeleriz, uzaktan kumandaların, 'mouse'ların, klavye tuşlarının çalışmasını sağlayan yarı insan yarı robot gölgeler... Tepkilerimizi kalıplara döküyorlar, sevgilerimizi sloganlara, duygularımızı 'stiker'lara, kahve fincanlarına, kağıt peçetelere... Bir sürü dokunmatik şeyi olan ama birbirlerinin hayatlarına dokunamayan şaşkınlarız. Bağıra bağıra söyleyecek çok şeyimiz var ama doğru dürüst konuşacak hiç bir şeyimiz yok. CV'lerimiz var, kartvizitlerimiz, imajlarımız, referanslarımız, kredi kartlarımız, parmak izlerini tanıyan kimliklerimiz... Peki kimiz biz tam olarak? Kimiz ve kim değiliz? Bu yüzlerden hangisi bizim yüzümüz? Hani bizi birbirimizden ayıran kendine özgü hikayelerimiz? Hangi kelimeler sadece bizim kelimelerimiz? Konuştuğumuz bunca dil arasında hangisi gerçekten bizim dilimiz?
Bir de şunu düşünün; kocaman bir hoparlöre yakalanmış küçük bir fısıltı ne hisseder?
“Açı doyurduğumda, hakareti affettiğimde, düşmanımı sevdiğimde... Bunlar güzel erdemler... Fakat ya dilencilerin en fakirinin ve suçluların en gaddarının kendi içimde olduğunu görürsem! Ya şefkatime en muhtaç kişinin ve en azılı düşmanımın kendim olduğunu farkedersem! O zaman ne olacak?” diye soruyor analitik psikolojinin kurucusu Carl Gustav Jung.
Kendinden başka dil bilmeyen, hayatı hiçbir dile çevrilemeyen insanlar da var.
“Tek bir ânını hakkıyla yaşadın mı ki” dedi meczup, “uzun yaşamanın sırrını arıyorsun!”
Gökhan Özcan
Bir kadının sahip olabileceği en büyük, prestijli ve güzel kariyer; iyi bir anne olmak..
Dünyada ahirette kurtarıcı iyi bir referans iyi bir cv; iyi bir evlat yetiştirmek..
Çocuğu üniversite tercihi yapacak anne babalar:
Alakasız ama bugün intihar eden bir gençten okuduğum bir yazı üzerine yazıyorum. Çocuğuna zorla tıp yazdıran anne baba varsa halâ lütfen gidip tedavi olsun. Muayene ücreti de benden. Çekilecek çile değil dostlar, sizi illallah ettirir, yaşadığınız her güne lanet ettirir, 30 yıl yaşlanmış çıkarsınız, öyle meret bir yerdir. Tıp okuyup da dindarından
Bir kopuş var bir de kavuşma... Gözümüzü açtık "doğdu" dediler, gözümüzü kapatacağız "öldü" diyecekler aradaki göz kırpışa da "ömür" diyecekler. İlk nefesini alıyor, en sonunda da emaneti vererek gidiyorsun.
Doğduğunda,elini kapatıyor, ölürkende salıveriyorsun.
Hepsi aynı aslında; bu araya "zaman" diyoruz,onun bile ne olduğunu tam açıklayamıyoruz, Göz açıp kapama.eli sıkıp bırakma, nefesi alıp verme.
Cahit Sıtkı Tarancı'nın deyişiyle, bir namazlık saltanatımızın o taş da en az sonraki o adımızın ve ünvanımızın yazılacağı mermer kadar soğuk... Mezarlıklara baksana bir sürü önemli ve vazgeçilmez insanla dolu..
Hepsinin de akedemik title ına kadar yazılı, yer olsa CV de kazılacak nerdeyse o mermere...
Hal böyleyken,ne kadar boş ve anlamsız çatışmak ,kırıp dökmek,dövüşmek,savaşmak...
Ben bunu asla kabul etmiyorum. Ne kadar vadem; sevgiyle,iyilikle, güzellikle doldurmaya,yaşama anlam katmaya "Hanginiz daha güzel iş yapacağını görmek için hayatı ve ölümü yaratan O'dur" diye yazıyor. Benim okuduğum ve inandığım kitapta.(Mülk suresi/2) Dava için gelenlere yer yok hayatımda, sevi insanıyım,yunus misali. Kötülük yapanlara da artık kızmıyorum ve kazanmaya çalışmıyorum, sadece hayatımdan çıkarıyorum.
Ne diyor İmam Şafi;"40 alimi 1 delille yendim, 1 cahili 40 delille yenemedim." Anlamıyorlar ve kalp kırmaya devam ediyorlar. Gözlerinde de perde kalplerinde de... Onlarında sınavları bu demek; Cehalette diretmek...
Uğruna ölünecek düşüncelerim de yok, ya yanılıyorsam? Bertrand Russel'in dediği gibi...
Nerden çıktı şimdi bu demeyin 😊