Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Villon'un bu en sevdiğim dizesi çakıyor belleğimde. "Çeşmenin yanında susuzluktan ölmekteyim" Sabahattin Eyuboğlu'nun bu dizeyi "Ben senin yanındayken de hasretim sana," diye çevirdiğini anımsıyorum.