Gönül güvercinim döner havada
Konacak korkusuz dal arar durur
Dilim tutup yorulursun diyemem.
Umudum ceylandır engin ovada
Sağ-salim geçecek yol arar durur
Aman gitme vurulursun diyemem.
Yaralı şahindir sevgim yuvada
Kırık kanadına tel arar durur
Yere düşer serilirsin diyemem.
Çırpınır gözyaşım kulpsuz kovada
Karışıp akacak sel arar durur
Topraklara karılırsın diyemem.
Garip bülbül olur aklım rüyada
Susuz steplerde gül arar durur
Boş hayâle sarılırsın diyemem.
Yüreğim balıktır kızgın tavada
Duvarda, tavanda göl arar durur ölür ölür dirilirsin diyemem.
Saklanır bedenim kırık aynada
Girmiş okyanusta sal arar durur
Desem amma., darılırsın, diyemem.
BİLMECELERLE KAL
Nihayet gün bitti; işte beklediğin
Geldi: Gece, için gibi engin,
İçin gibi zengin bir gece; eğer sen,
Hülyaların gibi yaşamak istersen,
Pırıl pırıl yanan karanlıklara dal;
Ve geceler gibi bilmecelerle kal!
Sayfa 84
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Sen: Yeşil ekinsin, sen beyaz gümüş..
Sen: Mavi denizsin sise bürünmüş...
Sen: Sevda sırrının düğümlerisin.
Sen: Her güzelliğin canlı sergisi
Sen: Kalp yarasının em'i, sargısı...
Sen: Benim dileğim, Hakk'ın vergisi..
Sen: Gönlümde saplı aşk hançerisin.
Sen: Koyu gölgesin yaz sıcağında
Sen: Olgun meyvesin dal kucağında
Sen: Korsun, alevsin aşk ocağında
Sen: Gadir Allah'ın şaheserisin.
Sen: 'Ben'sin, gel gör ki ben 'sen' değilim
Sen: Benim düşüncem, ruhum ve dilim
Sen: Benim gözlerim, ayağım, elim...
Emin ol, sen bana benden berisin.
Sayfa 60
Mumunun ışığı pencerenin önündeki bir ağacın küçük dallarında titreşti, dal karanlıkta sallanırken gözünün önüne penceresinin altında uzanan bütün dünyanın bir tablosu geldi; devasa nehri ve devasa ormanı düşündü, geniş alanlara yayılan kuru toprakları ve dünyayı kuşatan engin denizleri; gök denizden yukarı dimdik ve devasa yükseliyordu, gökyüzüyle denizin arasını yoğun hava dolduruyordu. Ne kadar da engin ve karanlık olmalıydı rüzgâra açık bu gece; ve bütün bu büyük boşluğun içinde kasabaların ne kadar az, ufak ışık halkalarının ne kadar küçük olduğunu düşünmek tuhaf geliyordu, ya da dünyanın kabaran, kaba kıvrımları arasında şuraya buraya birer birer dağılmış ateşböceklerinin. O kasabalarda küçük erkekler ve kadınlar vardı, minik erkekler ve kadınlar. Ah, bir düşünülürse, burada, küçük bir odada acı çekerek ve merak ederek oturmak çok saçmaydı. Herhangi bir şeyin ne önemi vardı? Minicik bir yaratık olan Rachel alt katta hasta yatıyordu, buradaki bu küçük odada da Terence onun adına acı çekiyordu. Bu engin evrende bedenlerinin yakınlığı ve bedenlerinin minicikliği ona saçma ve gülünç görünüyordu. Hiçbir şeyin önemi yok, diye yineledi; hiçbir güçleri, hiçbir umutları yoktu.
Sayfa 364 - 365 / Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Aklı başında bir insan kimseden nefret etmez, bunun yerine karşısındakini dikkatle inceler, tüm varlığını derinlemesine kavramaya çalışır. İnsanda her şey öyle büyük bir hızla değişir, dönüşür ki ne olduğunu anlamadan bir bakar, karşı konulmaz biçimde bütün yaşam özsuyunu emen bir kurt büyüyüvermiş içinde. Ve pek çok kez yalnızca büyük tutkular değil, değersiz, önemsiz şeylere karşı duyulan istekler bile, büyük utkular için doğmuş bir insanda büyüyüp dal budak salarak ona en yüce, en kutsal yükümlülüklerini unutturacak bir güce ulaşabilir. Denizde kum, insanoğlunda tutku! Üstelik hiçbiri birbirine benzemez! Iyisi kötüsü, sıradanı soylusu, başlangıçta hepsi insana boyun eğer gibidir, ama sonra zorbaca ona boyun eğdirir, onun hâkimi olurlar. Bunca tutkudan kendine iyilerini seçebilmiş olanlara ne mutlu! Esenliği, gönenci her an daha da büyüyen ve ruhlarının engin cennetinin derinliklerinde yaşayan insanlardır bunlar. Ama öyle tutkular vardır ki insan onları kendisi seçmez. Doğarken onlarla doğar ve onlardan kurtulma gücüne sahip değildir. Üstün birtakım güçlerin yönettiği bu tutkular ölene dek insana rahat yüzü göstermez. İster karanlıklara bürünmüş olarak, isterse dünyaya sevinçler getiren göz kamaştırıcı bir ışık şeklinde görünsünler, her iki durumda da insanın mahiyetini bilemediği esenlikli bir yaşam alanı gerçekleştirmek için vardırlar.
Sayfa 294Kitabı okudu
“BİLMECELERLE KAL
Nihayet gün bitti; işte beklediğin
Geldi: gece, gece, için kadar engin,
İçin kadar zengin bir gece. Sahiden
Hulyanla baş başa yaşamak istersen,
Pırıl pırıl yanan karanlıklara dal;
Ve geceler gibi bilmecelerle kal!”
Sayfa 88Kitabı okudu
SEN
Sen: Çamlı dağlarda ağaran şafak.
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak..
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş.
Sen: Yeşil ekinsin, sen beyaz gümüş..
Sen: Mavi denizsin sise bürünmüş...
Sen: Sevdâ sırrının düğümlerisin.
Sen: Her güzelliğin canlı sergisi.
Sen: Kalp yarasının emin sargısı..
Sen: Benim dileğim, Hâkk’ın vergisi...
Sen: Gönlümde saplı aşk hançerisin.
Sen: Koyu gölgesin yaz sıcağında.
Sen: Olgun meyvesin dal kucağında.
Sen: Korsun, alevsin aşk ocağında.
Sen: Gadir Allah'ın şaheserisin
Sen: "Ben"sin, gel gör ki ben “sen" değilim.
Sen: Benim düşüncem, ruhum ve dilim..
Sen: Benim gözlerim, ayağım, elim... Emin ol, sen bana benden berisin.
Sayfa 50Kitabı okudu
Sen: Çamlı dağlarda ağaran şafak..
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak..
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş..
Sen: Yeşil ekinsin, sen beyaz gümüş..
Sen: Mavi denizsin sise bürünmüş...
Sen: Sevdâ sırrının düğümlerisin.
Sen: Her güzelliğin canlı sergisi.
Sen: Kalp yarasının emin sargısı..
Sen: Benim dileğim, Hâkk'ın vergisi...
Sen: Gönlümde saplı aşk hançerisin.
Sen: Koyu gölgesin yaz sıcağında...
Sen: Olgun meyvesin dal kucağında.
Sen: Korsun, alevsin aşk ocağında...
Sen: Gadir Allah'ın şaheserisin.
Sen: "Ben"sin, gel gör ki ben "sen" değilim.
Sen: Benim düşüncem, ruhum ve dilim...
Sen: Benim gözlerim, ayağım, elim...
Emin ol, sen bana benden berisin.
Sayfa 21Kitabı okudu
Nihayet gün bitti; işte beklediğin
Geldi: gece, gece, için kadar engin,
İçin kadar zengin bir gece. Sahiden
Hulyanla baş başa yaşamak istersen,
Pırıl pırıl yanan karanlıklara dal;
Ve geceler gibi bilmecelerle kal!
- Bilmecelerle Kal -
