Hiçbir şeye bağlanamamak insanın boşluk ve anlamsızlık duyguları yaşamasına neden oluyor.
İnsan eskisinden çok daha fazla sayıda insanla, çok daha kısa süreli, daha yüzeysel ilişkiler kurma eğilimindedir.
Kadercilik ve uyuşukluk, çevreyle baş edememenin doğal sonuçlarıdır.
Bir şeylerden bağımsızlaşarak özgürleşmeye çakışmakla özgür olmak birbirinden farklı olgulardır. İnsan doğaya olan bağımlılığından kurtulabilmek için diğer insanlarla bir arata gelerek teknolojiyi geliştirmiş, ancak bu kez de onun tutsağı olup olmadığı sorusu ortaya çıkmıştır.
İnsan hem yapan hem bozan, hem seven hem kıran bir varlıktır.
Gerçi devlet istilanın bir ürünüdür ve kazanan grubun yenilene egemen olmasından kaynaklanır, ama salt silah gücüne dayalı bir devlet de uzun ömürlü olmaz. Çünkü insan doğası zora ve başlıya karşı inatla direnme eğilimindedir.
İnsanın kısa bir süre için de olsa doğayla yeniden baş başa olması, onu eski bir dostla birlikteymişçesine mutlu eder. Bu hem birlikte hem özgür olmanın verdiği, benzeri olmayan bir mutluluktur.
«Önce kendine, sonra başkalarına» ilkesi ilk bakışta bencilce bir yaklaşım olarak değerlendirilebilir. Ne var ki, bir insan ancak kendisine verebildiğinde diğer insanlara da «gerçek anlamda» verecek şeyi olur.
Remzi Kitabevi, 13. Basım
Şimdiki zamanın hem geleceği hem de geçmişi içeriğini görmezden gelen toplumların bireyleri evrensel olma niteliğine ulaşamazlar.
Tarih boyunca insanlar, yaşadıkları dönemin öncekilerden daha kötü olduğuna ve dünyanın gidişinin hiç de iyi olmadığına inanmışlardır.