Bir kitap okudu
376 syf.
8/10 puan verdi
Durumum gerçekten de çok tehlikeli. Korkudan, aynı yanlışa bir kez daha düşme korkusundan, zamanında bitirememe korkusundan, son bir kez hüznü, güçsüzlüğü ve nefreti tatma korkusundan, ne kadar güzel ve önemli şeyleri kaçıracağım kim bilir.
Okur Takip Önerileri
Nietzsche, Proust, Baudelaire ya da Rimbaud, modaların çalkantısına rağmen ayakta kalıyorlarsa, bunu, zalimliklerinin çıkar gözetmemesine, şeytani cerrahilerine, hınçlarının cömertliğine borçludurlar. Bir eserin dayanmasını sağlayan, eskimesine engel olan şey acımasızlığıdır.
ruhunu sakınmadan açıp bana uzatmasının bir tek nedeni var: hüznün değerini bilmek. evet, biliyor: acı çeken saygıdeğerdir.
Eğer birisi onulmaz yalnızlığımızı giderebiliyorsa onu sevmeye yazgılıyız demektir.
Modern hayatın, aşkın ve çalışmanın stresli koşulları yaşam kuvvetlerini kemirdiklerinden, mutluluk beklentisiyle son yedekler seferber edilecektir. İnsanlar seziyorlar mıdır tehlikeyi? Çöküşe karşı koyabilmek için çılgınlar gibi mutluluğun peşinde koşarlar, habire mutluluktan dem vurulması bundandır. Böylece başka bir stres meydana gelir, mutlu olma stresi. İnsanlar mutlulukları için her şeyi yapmaya hazırdırlar, bunun tüm kuvvetlerine mal olduğunu fark etmezler. Nefes alıp veren bir mutluluk değildir bu, kemale ermenin mutluluğu değildir, tükenmişliği engellemez, tersine tahrik eder. Pozitif olana, mutluluğa dönük ısrarlı çaba, bu anlamda insanı Burnout’a sürükleyebilir.
Ancak şüphe edebilen, çaresizliğe düşebilen insan, büyük ve fevkalade şeyler yaratabilir. Hoşnut olan, arkasına yaslanmayı yeğleyecektir.
Yaş tutmak gülmeye yeğ tutulur, zira bu tecrübe “kalbi iyileştirir“. O zaman insan bambaşka bir yerden, bir uçurumdan bakarak tanır kendini.
Kutupsallık, insanların kendilerini er veya geç mutsuz hissettikleri ilişkilere de damgasını vurur. Çok defa ötekiyle ilgilidir bu, o artık bir zamanlar olduğu gibi doğru kişi değildir; o zaman da çekip gitme veya değiştirme seçeneği bulunur. Lakin onca değişiklikten sonra mutsuzluktan yine de kaçılamıyorsa, çünkü en azından ara ara hayatın bir parçasıysa, o vakit ne yapacaksınız? Daimi bir gönül hoşluğunu gerçekleştirme isteğiyle başlatılan ilişkiler çabuk biterler. Oysa bir ilişkide anlam görebiliyorsanız, çünkü onu kader ortaklığı cemaati olarak düşünüyorsanız örneğin, o ilişki mutsuz zamanları da daha iyi atlatabilir. Burada belirleyici soru şudur: Tek tek her bir vakada olmasa bile, ilke olarak hayatın kutupsallığıyla barışık olabilir miyim? Herkesin buna kendi cevabını bulması gerekir. Ancak bunu kabullenerek, mutsuzluğu da hayata ve aşka katabilirsiniz. En iyi ihtimalle azaltabilirsiniz mutsuzluğu, ama bunun da koşulu onun varolma hakkını tanımaktır.
Seks elbette mutlu eder ama yokluğu varlığından daha fazla zaman tutar, bu da onun varlığını umanı mutsuz eder. Onun “dokunuşunu” hissetmek üzere her Yeni Kişinin peşinden koşan, kendisinin geride kaldığını fark etmekte geç kalır; bin bir zahmetle kendini yeni baştan bulmaya girişmesi gerekir.