Gün batarken hüzün kokar begonyalar
Ufukta kızılımsı bir rüzgar
Heybede de koca bir yalnızlık var
Korkma sen yalnızlıktan!
Batan her günün ardından
Doğacak yeni bir günün umudu var
İnsan, geç kalmamalıydı kendine,
İnsan, geç kalmamalıydı sevgiye,
İnsan, geç kalmamalıydı her şeye...
Ve insan, yaptığı her şeyi sevgisiyle sulamalıydı.
Bugüne kadar itiraz etmeden kabul ettiğimiz kimlikler yüzünden hayatımızı zindana çevirdik. Çünkü bizden başka herkesin ne olduğumuza ya da ne olacağımıza karar vermesine izin verdik.