Dönsen ve öpsem incitmeden
Alnının gücenik ülkesini
Benim ömrümsün sen, onurum, geleceğim...
Gitmek hangi acıyı onarır ki
Bilmez misin çare değil üzüntü.
zaman zaman, 'bu dizeyi benim gibi kaç kişi anlar' dediğim
olur, sonra hemen silerim bu düşünceyi. bu gerekmiyor. hatta yanlış. kimler hangi geçmişten, kültürden, çocukluktan,
acıdan, hayalden... gelir, bilemeyiz ki... tabii ki herkes oluşup
geldiği akılla, duyguyla, rüyayla, kişilikle algılayacaktır
okuduğunu. bizim hiç öngöremeyeceğiz anlamlar çıkaracaktır. böyle olmalıdır. kimsenin kendinden bir dize bulmadığı ya da bir dize eklemediği bir şiir, şairini yutan bir boşluktur. olsa olsa şairin kendini sevdiği narsistik bir "şey"dir.
eğer insanın içinde varoluş bilincine dönüşmüş yakıcı bir yaratma arzusu varsa, en ağır baskılarda, en büyük yoksunluklarda bile bir yolunu bulup yazacaktır. çünkü şiir, şairin kendisine indirdiği bir varoluş ayetidir. o ayet yoksa o şair yoktur.
Sayfa 60
kapatmalarla dolu bir haremi ele güne açmadan nasıl yazacaksınız ki? yazmanın başka bir yolu yok. en özelinizi, en ağır acınızı, en mahrem arzunuzu, bir yolunu bulup yazacaksınız. yetmeyecek, başkasının yarası sizin yaranıza dönecek. başka hayatlara yapılan saldırı sizi küçük düşürecek. bu şiddet, devlet başta olmak üzere toplumun hangi kutsalından gelirse gelsin yazacaksınız. biricik varoluş haliniz bu. yoksa kendi kendinize sansür uygulamaya başlarsınız. onurunuzdan ödün vermeye başlarsınız. sözünüz, varlığınıza bir değer katmaz. sizi insan etmeye yetmez. başka hayatlar yoksa sizin hayatınız da yoktur.
yazmazsanız özgürlük olmaz. ve yazmanın pişmanlığı olmaz.
Sayfa 59
|Herkesin başkasını konuştuğu
bu aynalar pazarında
Seni kimselere
Söylemeden öleceğim.
Sayfa 9
Bir gönül üşümesi bu
Isınmak için eğildiğin ocak
Külüyle boğuyor seni
Sayfa 116 - Kırmızı Kedi Yayınları / 5. Basım
"Ay ışığı gecede güzeldir; aşk gibi, su gibi karanlığa gizler ve büyüler katarak büyütür insanı."
"Kendi gerçegini kendi sesiyle işitir insan. Başkasının evinde yanan ışıktan bize ancak gölge düşer."
"Kimse yaşamadan bilemezdi elbet, nereye, neden giderse gitsin tüm yolculukların insanı çocukluguna götürdügünü."
Ölümün sonsuzluğunu ömür diledi bize
Kederi kirpiklerinde düğümlü o yaşlı kadın
" İnsan bir güldür - dedi- hükmü bir mevsim
Tanrı toğrağının yaşını size versin."
Sayfa 19Kitabı okuyor
"Düşü olmayanın yenilgisi de olmaz Yaşadığı her şey dokurken ömrünü Pişmanlık insanın kendine kötü bir oyunu."
Sahi nedir yaşamanın anlamı?
Yağmur yağıyor Ömür Hanım... gökten değil, yüreğimin boşluğundan ömrümün ıssız toprağına...
Söylediğin söz ne kadar yerinde ve doğru olursa olsun, kendi boşluğunu da beraberinde getiriyor.Verdiğimiz her yanıt çok geçmeden onlarca soruya dönüşüyor.
Sayfa 127 - Kırmızı KediKitabı okuyor
insan ölüyor sevgilim, kalbi kabul etmese de bedeni bir gün öğreniyor ölümü