Yıllar sonra tekrar okuma isteği duymuştum. Sonunu bilmeme rağmen, beni yine ağlatmayı başardı.
———
Ah Piraye... Keşke Haşim ile hiç tanışmasaydınız demek istiyorum ama herkesten, her şeyden arınmış sevginiz o kadar özeldi ki, içim de acıyor bir yandan. Yine de, bunun yeterli olmadığının kanıtı işte tüm olanlar...
———
Kitap boyunca Haşim'e O KADAR ÇOK kızdım ki. Ortaokulda okurken de sinirlendiğimi hatırlıyorum ama şimdinin bilinciyle, tahammül bile edemedim desem yeridir. Söyledikleri fıs resmen. Ailesinin yanında kendi kararıyla hiçbir şey yapamadığı gibi, zıt bir fikir bile beyan edemiyor neredeyse. Çok sevdiği Piraye'sini üzecek, aşağılayacak o kadar çok şey yaptı ve de sessiz kaldı ki... Sonunda da bir buket çiçekle geldi hep. Onca şeyi çözermiş gibi... Yapamayacağı vaatleri sunmasaydı daha iyiydi. Yeşeren yersiz umutlar üzerine kurulan hayatların, paramparça olmaktan başka bir kaderi olabilir mi? :(
———
O son var ya o son... İçimdeki tüm kızgınlığa rağmen, çok üzüldüm. Bile bile yaptığını da anlayınca.. Ağladım yine, içim cız etti. Keşke en başından farklı olsaydı her şey. Onları böyle hatırlamak istemezdim.