Tutunacak bi el aradığınızda o elin sahibi yoksa yanınızda yalnızsınızdır… Başka herkes elini uzatsa da değişmez bu gerçek. O elin sahibi onun elleridir önemli olan. Gerisi hikaye…
Nedir ki zaten geçmiş dediğimiz,
İçinde közler bulunan külden başka...
Bazen sadece yorgun oluyor insan,
Ne küs, ne yalnız, ne de aşık. . .
Ne de sensiz...
Okur Takip Önerileri
Bu hayatın hep kiracısı olmuştu kadın. Başkalarına ödenmiş bir ömrün, kalan kısmını düşünüyordu. Köşeleri tutulmuş gürültülü bir şehrin iniş çıkışlı dar sokaklarında lambaların ilişememiş kaldırımlarındandı. Artık kendine taşınmalıydı. Kuşandı ruhundaki renkleri... Elleri, kolları, beli kıvır kıvrım, parmakları zil çalmakta. " Hadi başla yeniden ey hayat!.. " deyip tenine çıplak bir ömür bıraktı kadın.
Ne kadar uzaksa bir felaket sizden, o kadar mutlusunuz.
Unuttunuz başkalarının acısını duymayı...
DİNLEMEDİ Kİ AZİZİM!
'' Ben ona dedim ki;
susamak ile susmak çok benzerdir.
birinde dilin, diğerinde yüreğin kurur..."
Hayatta her kadın ömrünün bir kısmını budist olarak yaşar.
Gidenin attığı kazık önemsizdir....
Gece olmuş ve ben Küflünün Meyhanesine düşmüştüm. O eski tarihi ahşap kapının gıcırtısında içeri moralim bozuk dalmıştım. Küflü beni görünce her zaman ki yerime beyaz dantel işlemeli sokağın en loş yerine bakan masayı göstermişti.
"Hoş geldiniz amirim."
"Eyvallah Küflü, her zamanki gibi ortaya meze, büyüklere saygımızdan bir ufak
Azizim;
Ben şiirimi bir denize, bir de maviye yazarım.
Bir kadına yazdığında tüm maviler pembe oluyor.
Fakir semtlerin serseri çocuklarıydık.
Çünkü biz Çinçin'liydik.
