Esra işler
@esrakusla
keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım
9 Eylül 2002
9 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Bir insana bir insan herhalde yeterdi. Fakat o da olmayınca her şeyin bir hayal, aldatıcı bir rüya, tam bir vehim olduğu meydana çıkınca ne yapılabilirdi? Bu sefer inanmak ve ümit etmek kabiliyetini ben kaybetmiştim. İçimde insanlara karşı öyle bir itimatsızlık öyle bir acılık peydah olmuştu ki bundan zaman zaman kendim de korkuyordum.
64 syf.
·
Puan vermedi
·
17 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Sen çocukluğunun özlemi içinde özlemeye devam ediyorsun.
Sayfa 23Kitabı okuyor
İnsan ne denli derin düşünebiliyorsa, sevgisi o denli derindir. O denli doyumsuzdur. Ve acısı da o denli büyük.
Sayfa 22Kitabı okuyor
Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. Ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü ölüm olarak yaşıyorlar
Sayfa 11Kitabı okuyor
Yaşlandıkça insanlarla aramdaki uçurum büyüyor. Arabalardaki, uçaklardaki, resmi dairelerdeki, otobüslerdeki, dükkanlardaki, caddelerdeki insanlarla aramdaki uçurum.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Ve bana geceler yetmiyor. Günler yetmiyor. İnsan olmak yetmiyor. Sözcükler diller yetmiyor.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Mutluluğun, insanın kendi kendisiyle hoşnut olmasıyla başlayacağını da bilmiyordum.
Sayfa 31Kitabı okudu
