Tarih sadece mutsuzları yazar!
Yetişkin bir Poyraz Karayel doğar, acı çeker, büyür, âşık olur. Sonra sürekli başını belaya sokar. Hiç belgesel izlemiyor musun sen?
Biraz sevgi istedim, çok şey mi istedim? Gayri safi milli sevgiden payıma düşeni istiyorum sadece! Benim hakkımı neden vermiyorlar Albayım! Anayasayı ihlal ediyorsunuz Albayım! Ne diyor Anayasamızda: "Poyraz'ı sevelim ama koparmayalım!"
Başarısız bir hayatım oldu. Ve ben başarısızlık konusunda çizgimi asla bozmadım.
TAŞKAFA - Ümran Hanım kocasını öldürdüğümü öğrenince ne olacak? Siz onu deyiverin bana... Bu yaştan sonra katil oldum ya...
ZÜLFİKÂR- Herife bak, sanki düne kadar genetik mühendisiydi...
Sayfa 286Kitabı okudu
AYŞEGÜL - Poyraz. Seni seviyorum.
POYRAZ - Ben de çok seviyorum beni. Ortak yanlarımızın olması ne güzel di mi?
Sayfa 256Kitabı okudu
KIZ - Senin karın da şeytanın yeryüzü şubesi galiba?
SADREDDİN - Hayır, şeytan benim karımın öteki taraftaki şubesi!
Sayfa 225Kitabı okudu
Yenecek olsak Beşiktaş'ı tutmazdık zaten... Onu da geçtim, bu dünyaya biz yenilmek için doğmuşuz...
Biz sevdik ya. Kıymete bindi adam.
Biraz sevgi belki... Her insan biraz sevgiyi hak eder...
Hep yüzümün gülmesine kandılar. "Bu çocuğa bir şey olmaz" dediler. "Bunu da atlatır" dediler. "Bu da geçer" dediler. Herkes bildi Poyraz Karayel'i, kimse tanımadı.
Beni bu küresel havalar mahvetti...
İnsan demişler... Bir parça et ve bolca endişeden oluşur.
Giderken insan hiç değilse bir kere dönüp bakmaz mı? Bakmıyor Albayım...