"Aşk, bir bedende iki kişi."
“Ey aşk...! bir mucize gerçekleştir şimdi
Şapkandan bir kumru havalansın
Bana öyle büyük ki bu kalp,
Gelsin yüreğime yuvalansın”
Kitabı okurken sımsıcak bir yürek buldum. Yaşam kavgasının molalarında, sıcacık bir poğaça, buğusu üstünde demli bir çay, sevgi ve vefayla beslenmiş hoş bir muhabbet, zifiri
ARAYIŞ, sadece yolda olmak değildir aynı zamanda yoldan da çıkmaktır. Tüm sınırlarını aşmak ve ruhani bir yolculuk. Salt delilik ya da özgürlük değil bahşedilen sadece kopuş. Toplumdan zaten vazgeçen bireyin en sonunda kendinden de ümidini yitirmesi. Lakin yolumuzun üzerinde bize cesaret verenlerin olması yeni bir umut ışığı gibi görülebilir(!)
Çocuk doktoru olarak görev aldığım hastanenin servisinde çalışırken, bir çocuğun uzaktan kumandalı arabayla oynadığını gördüm. Bir diğer çocuğun ise bu sahneyi uzaktan izleyip iç çektiğine şahit oldum. Onun da canı oynamak istiyordu. Bu görüntü, kalbimi derinden etkiledi.
Bu duygusal fırtına, beni hemen harekete geçirdi; gidip oyuncağı olmayan çocuğa bir oyuncak aldım. Öğle arasında bu durumu bir arkadaşımla paylaştığımda, basit bir sohbetin ardında yatan derin anlamı fark ettim. Arkadaşımın, düzenli bir gelir sağlayarak her çocuğa bir oyuncak almanın mümkün olabileceğini söylemesi, içimde bir umut ışığı yakmıştı.
Bu andan itibaren, "Kayıp Kelebeği Bulmak" adını verdiğim kitabımın ilk sayfasını açmış oldum. Bu kitap, sadece bir hikâye olmanın ötesinde, içinde umut ve sevgi barındıran bir armağandı. İlk baskısının hemen tükenmesiyle, umudu büyütmek adına devam kitaplarını yazdım. Her bir satış, bir çocuğun yüzündeki tebessümle bana anlam kazandırdı.
Bu kitaplardan elde ettiğim gelirle, 750'den fazla oyuncak satın alıp birçok çocuğun hayatına dokunabildim. Her birinin, içinde saklı umut ve sevgiyi bir çocuğun gözlerindeki ışıltıya dönüştürdüğünü görmek, benim için en büyük mutluluk kaynağı haline geldi.
Bu süreçte yaşadığım duygusal deneyimler, beni daha ileriye taşıdı ve yazdığım her satırda yeni bir umut tohumu eklememi sağladı.
Arkadaşlar sahaf sektörü ile ilgili ne düşünüyorsunuz merak ettim? Ben kendi düşüncelerimi söyleyeyim. Gittiğim yerde sahafların yanyana dizili olduğu bir sokak var. Tahminim 6 7 sahaf var orada. Naçizane birkaç deneyim elde ettim. Bu sektörün bittiğini, bitirildiğini düşünüyorum. Kesinlikle yazımı okuyanların içlerinde iyi niyetli bazı sahaflar