“İnsan kendini öğrendi.”
“Sonra başını kaldırdı ve diğer insanlara baktı.”
“Evet.”
“İnsan paradan önce harcamayı öğrendi.”
“Sonra harcayacağı bir şey kalmadı ve diğer insanlara baktı.”
“Evet.”
“Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı.”
“Yani kendini harcadı.”
“Evet.”
“Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan...”
“Heba...”
“Dönemi başladı.”
Sayfa 89 - Cenk, Hakan ve AfganKitabı okudu
"Okumasını Bilenler Gittiler" dedi.
Hakkari'de Bir Mevsim 
Hakkari'de Bir Mevsim
Ferit Edgü 1964’te er-öğretmen olarak gittiği Hakkâri’nin Pirkanis köyünde (günümüzdeki adı Işıklar) yaşadıklarını yıllar sonra düşle gerçeği bir arada kurgulayarak bu romanında anlatmıştır. Bir kış mevsimi boyunca -kitaptaki ifadeyle - Hakkari ilinin Pir. Köyünün yerlisi olan insanların yaşamları, ekonomik
"İnsan kendini öğrendi."
"Sonra başını kaldırdı ve diğer insanlara baktı." "Evet."
"İnsan paradan önce harcamayı öğrendi."
"Sonra harcayacağı bir şey kalmadı ve diğer insanlara baktı."
"Evet."
"Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı."
"Yani kendini harcadı."
"Evet."
"Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan..."
"Heba..."
"Dönemi başladı.”
Sayfa 89 - Doğan Kitap
Evet, sen de isterdin sanırım huzurlu yaşayabileceğin bir hayatın planlarını yapabilmeyi; kolaya indirgenmiş, biraz fazlayı aşırılıkta aramayan, ölçülü bir heyecanla kritersiz bir maceraya aday kahraman olmayı. Rüzgara “dur”, yağmura “yağma”, mevsime “değiş” demeyi; doğru, hepimizde biraz tanrıyı kıskanmak var galiba. Bütün günahlar da buradan kaynaklanıyor adeta. Hırslarımızın, çekincelerimizin odağı burası. Kazanmaktan çok, kaybetmeyi göze alabiliyoruz. Çikolata bile kurtlanabilir. Dondurma erir. Çiçek solar. Galiba önemli olan, onları yerinde yaşamak, yerinde korumak! Birer hatıraya dönüşseler bile! Kaç ölüme kaç doğuma şahit olduğunu hatırlayabiliyor musun? Sevmek, ifade edebilmek kadar, ifadeyi unutmamaktır da.
Beni kaybetmeyi göze alışına bir ifade bulamıyorum..
Şimdi sessizce uzaklaşmalıyım. Çünkü beni anlamadığını, anlamak için uğraşmadığını, hatta bunu önemsemediğini biliyorum. Aynı otobüsteydik seninle ve birimiz bir önceki ya da sonraki durakta inip birimiz ötekinin yanından geçip gidecekti. Ben durağa geldiğimi dahi farketmeden inmiş buldum kendimi . Hafızasızlığı, gurur saymanın adil yanı! . Hangimiz süratliydik; önemi kalmadı. Hangimiz daha özveriliydik; bunun da… umarım mutlu olursun. Bunu bir çöküntü anında da söylemiyorum. Hiç kimse aldatmadı ötekini( sadece kendini aldattın ) .. yalnızca böyleydik işte! . Yüzüme öyle bakma masummuş gibi!
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.