Plath şiirlerinde ölüm izleğini evrensel bir hedef olarak kullanır . Şiirleri , acı çekerken yapılan sorgulamalardan ve yaşamındaki devasa beyin dalgalarının billurlaşmış bir tür serpintisinden doğmuştur . Gizliliğin rahatlığı değil kendini açığa vurmanın rahatlığı vardır .