Seni de vururlar bir gün ey acı..
Uçuşup durduğun kanatlarından
Sazın sözün türkülerin tükenir
Ellerin koynunda kala kalırsın
Şakaklarına kar yağıyor bilesin ey acı
Gül açan yüzlerimizde
Göğeriyor rengin senin de
Biz seni ta eskilerden tanırız
Hani göğüslerimize taş olur inerdin
Avuçlarımızda Hira dağıydın
Al atların tan yerine ayarlanmış
BENİ UNUTMA
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Acı
seni de vururlar bir gün ey acı
uçuşup durduğun kanatlarından
sazın, sözün, türkülerin tükenir
ellerin koynunda kalakalırsın
Uyan ey insan, her şey 'ben' den doğdu hep; benlikten doğdu... Bütün aptallıklar, bütün kötülükler benlikten doğdu...Öyleyse hep benden olsun feryadın, bütün şikayetin hep benden...
Sayfa 164Kitabı okudu
İnsan soyu, çok monoton bir yapıya sahip. Çoğu insan, zamanın büyük bir kısmını yaşamak için harcıyor; geriye kalan birazcık özgürlük ise onları o denli korkutuyor ki, ondan kurtulmak için ellerinden ne gelirse yapıyorlar. Ey insanoğlu ve kaderi!
Şehzade Mustafa (1515, Manisa - 6 Ekim 1553, Konya)
ŞEHZADE MUSTAFA MERSİYESİ
I.
Meded meded bu cihânûn yıkıldı bir yanı
Ecel Celâlîleri aldı Mustafâ Han’ı
İmdat! Eyvahlar olsun! Bu cihanın bir yanı yıkıldı;
Ey insan, derdin az mı ki kendine yeni dertler buluyorsun! Az mı kötü haldesin ki bir de kendi kendini kötülemeye çalışıyorsun.
Sayfa 42
"Ey, benim iyimser hallerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyecekleri kafama takışlarım,
Yoktan yere, akıp giden gözyaşlarım,
Herkesi, insan yerine koyuşlarım,
Hepinize Elveda...
Artık ben kimsenin,
Hiç Kimsesi Olmayacağım !..."
Nazım Hikmet RAN