“Hiçbir yerde uzun uzadıya kalamam” diye sözünü sürdürdü. “Kök salmayı sevmem. Yitirme korkusu, gereğine uyma, arıklık kök salınca çöker. Bu şehirden de bir gün ayrılmam gerekiyordu. Sanırım o gün geldi çattı.”
Anlıyordum. O hep giderek, ben ise duvarlar örerek.
Nerede anne?
Nerede çocukluğum?
Yayla dumanında kaybolan türkülerim nerede?
Renkli düşlerimin çobanı hani?
Sayfa 50Kitabı okudu
Sana bir demet gönderiyorum yıldızlardan
Zifiri karanlığa eleyerek dökersin.
Sana bir kuş uçuruyorum yürek dağlarımdan
Ve sana en sıcak gülüşleri gönderiyorum.
Çoğalsın sevgiler yaşayan her gönülde
Çiçek gönderiyorum bin renkli.
Sayfa 85Kitabı okudu
Hep ölüm mü konuşur,
Kan mı konuşur dünyamda benim?
Bizden uzakta
Bizi bilen
İnsanlar var mı anne?
Sayfa 36 - Filistinli bir çocuğun dilindenKitabı okudu
Anne, bu zindanın adı ne?
Boğuluyorum!
Sayfa 37Kitabı okudu
Ben hep böyle kimsecikler görmeden
Daha ne kadar ağlayacağım!?
Sayfa 18Kitabı okudu