Bu dünyanın mutlu olmamız için yaratılmış olduğunu zannediyoruz, oysa ki koca bir yanılgı içindeyiz.Mutluluk anlık bir serap.Uzun süreli mutluluk sürecinde olduğumuzu düşündüğümüz bir anda bile tek bir acı gelip bizi darmadağın etmeye yetiyor. Bu dünya mücadele dünyası. Ne için, kim için orası muamma.Lakin her türlü acıya karşı bir şekilde istemsizce hayatta kalmaya çabalıyoruz.Yaşam gayesinde tutunmak, olursa da eğer bir yudum mutluluk şarabından içmek istiyoruz.İstemsiz bir yaşama içgüdüsüne sahibiz. Bazı şeyler zihnimizde aydınlanmış olsa dahi, yaşam yine de bizi bir şekilde afyonlamaya devam ediyor.Yaşamın içinde bir tılsım var. Bu her ne ise, bize hayatta kalma kudreti sunuyor. Yoksa insan, zihnindekileri her an her saniye beraberinde taşıyor olsaydı, dünya koca bir tımarhane olabilirdi. Benim için şu an öyle belki de lakin dünyanın geneline yaşama enerjisi veren, onu günlük yaşamın hengamesinde tutan şey, tam olarak bu güçtür. Yaşam bazen bütün ezberleri bozabilir, bazen ise ezberler bir döngünün işaretidir.Yaşamak her şeye rağmen güzel demek isterdim, lakin bu tamamiyle, bana göre öznel bir şeydir. Yaşam, bakış açısını olumlayabilenler için güzeldir...