'Beni çok yalnız bıraktın, anlıyor musun?
Üstelik ben bu yalnızlığı senden gizleyim diye kıvranırken, sen beni avucunda tutmak azmiyle nelere el atmadın.
Beni, benim ruhumun hapishanesine tıkmak; beni, benim korkularım, benim utançlarımla bağlamak istedin.
Seni ilk tanıdığım zaman, bende bulduğun bir zaaf anının hüviyetini, bana daimi mahkumiyet elbisesi diye giydirdin.'
Necip Fazıl Kısakürek
Beklentim yokmuş gibi davranıp, içime dünyalar kadar umudu sığdırmaktan yoruldum.
Nilgün Marmara
Okur Takip Önerileri
Aniden. Birdenbire, beklenmedik olandan...
Beklemeyene: Dilegelen bir dünya.
Vahiy gibi, en çok ona benziyor.
Baharın karnını öptüğüm rüya.
O yüzden “ayak”landım, yukarı ağdım
Sana vardığımda ağlamam bundan...
Adını andığımda sıcak akıyor bütün nehirler
Dünyayı dolduran sözü olduran o.
Ve ben ne desem şimdi, benden değiller.
Hâlâ soruyor musun bana, aşk ne demek:
O en “bir” ve “tam” olana yürümek.
Durup durup geçmesin içinden ağlamak
Durup, neden ağlıyorsun can’ım,
Yetmez mi ikimize bir sağanak...
Birhan Keskin