...onlarda olup bende olmadığı hemen fark edilebilecek şey neydi acaba?
Kabadayı olmak işe yarıyor. Bu dünya güçlülerindir.
''Göt müsün sen de?''
''Evet asil efendim.''
Dünyanın en korkunç insanı bile kıçını silmeyi hak eder.
''Yalnız mısın?''
''Evet.''
''Kimse yok mu?''
''Kimse. İnsanlara tahammülüm yok biliyorsun.''
Giyim delisi değilim ben. Elbiseler canımı sıkar. Korkunç şeylerdir, vitaminler gibi, astroloji, pizza, buz pistleri, pop müzik, ağırsıklet ünvan karşılaşmaları gibi.
''Neye inanırsın?''
''Hiçbir şeye.''
Çok zeki değildim. İçgüdülerime güveniyordum. Bir işe başlarken kısa bir süre sonra ayrılacağımı veya kovulacağımı biliyordum ve bu beni rahatlatıyor, çevremde zeki biriymişim veya gizli güçlerim varmış izlenimi uyandırıyordu.
Sabahın altı buçuğunda bir çalar saatin sesine uyanıp yataktan fırla, giyin, zorla bir şeyler atıştır, sıç, işe, diş fırçala, saç tara, başka birine büyük paralar kazandırmak ve sana tanınan fırsat için müteşekkir olmak için berbat bir trafiğin içine dal. Nasıl razı olunur böyle bir yaşama?
''Ölülere biraz daha saygılı olun.''
''Yaşayanlara biraz daha saygılı olsak?''
Çiçekler ölüler için değildir, ölülerin çiçeğe ihtiyacı yoktur.
Geri zekalı olduğumu okul bahçesinde öğrenmiştim ilk kez. Diğer birkaç geri zekalı gibi ben de alay konusu oluyor, pis şakalara maruz kalıyordum. Dövülüp kovalanan diğerlerinden tek farkım donuk oluşumdu. Etrafım kuşatıldığında dehşete kapılmazdım. Bana saldırmazlardı ama ben izlerken başka birini marizlerlerdi.
...çünkü başkaları olmayacağına göre hiç olmazsa yoksullar birbirlerine nazik olmalıdırlar.
Size zamanımı verdim. Daha ne verebilirim -başka bir şeyimiz yok ki verecek.
''Senden bir kadın yaratmak istedim ama orospudan başka bir şey olamayacaksın asla!''