Faik Öcal ~~ Uzaktaki
.
🪔 Hangi karanlık bekler beni,uzaktaki. Senin karanlığın değildir, bilirim. Ateşlere kaldığım zamanlar uzak değil. Sonra bedava olan gençliğim. Neşter yuttuğum,uçurum kustuğum zamanlar. Uzak değildirsenden kaçtığım, yalnızlığıma sığındığım zamanlar. Kahroldum,kahroldum, hayatin göbeğinde. Sense bir uzaktaki...
.
Uzaktakine olan özlemini,hasretini öyle içten öyle sade anlatmış ki okurken insanın ruhu dinleniyor. Deneme tarzı yazılmış bir kitap ama şiir tadında. Bir mendil de yada bir sandık da toplanmış anılar ile anlatılmış hatta arkasından yazılmış mektuplar diyebilirim. Kitabı ilerisine doğru bu hasret daha çok ruhani bir hasrete ilahi bir hasrete dönüşüyor. İlk defa bu tarz da bir kitap okudum ve ilginç geldi. Siz de yeni bir tarz keşfetmek istiyorsanız okumalısınız.
.
🪔 Rahlesinden çekilmiş bir sala eski zamanların sesinden, minaresinden indirilmiş bir musalla iletkensiz metallerin kemiyetinden; olup olacağı,hepsi bu,uzaktaki. Sen nerdesin, ben neredeyim? Sarkilar okunuyor alelade, ağıtlar yakılıyor fevkalade. Salanın neresinde duruyorsun, uzaktaki. Pekiyi, ben musallanin neresindeyim? Altında mı,üstünde mi? Günlerin ötesine geçemiyorum,günlerin ötesine seni geçiremiyorum. İki dirhem bir çekirdek ömrümüz, Çoğu gitti azı kaldı zahir, böyle yazılmış yazımız,böyle gider yazgımız.
.
Kitapla kalın
