Aşk-ı hakikiye
"Aşk, şiddetli bir muhabbettir. Fâni mahbuplara müteveccih olduğu vakit, ya o aşk kendi sahibini daimî bir azap ve elemde bırakır. Veyahut o mecazî mahbup, o şiddetli muhabbetin fiyatına değmediği için, bâki bir mahbubu arattırır; aşk-ı mecazî, aşk-ı hakikîye inkılâp eder."
Hakikatle bağlandı bu yürek sana
Yokluğun da düştü, çöllere dara
İsyan etmedi bu kalp Allah'a
Sabreyle di; ey bu gönül sana
Gönüller dolmuş fani aşk ile
Unutmuş ilahi aşkı seninle
Neyleyim yaşarken Cennet'i ben
Gönülde Rabbim olmadıktan sonra
Bir yolda yürürüm sırtımda aşk ve vuslat sevgiliye varmama kaç zaman var bilmiyorum dikenli yollar olsa da sabrediyorum o ve habibine varılacak zaman muamma baki olanı isterim fani olanı asla
"Ben, Yüreğimi yakan gözlerine
Ömrümü vermeye hazır biriyim
Aşk nedir bilmeyen yüreğine
Ruhumu köle etmiş bir sefilim
Anlamsız gelen her cümlemde
Adını haykırmış bir deliyim
Ben,
Fani olan şu dünyada
Ebedi bir duygu taşıyan tek kişiyim."
Fani isem de aşk özüm
Yalan isem de hak sözüm
Dünyayı ki görmez gözüm
Senden gayrı aşk değil..
Beşere olan aşk yaralarını sarıp
Rahmana olan aşk yarası açmadıkça
Sen neye yararsın ey fani
Ben neye yararım ey cahil...."
ızdırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer,
ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer,
gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer,
devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer
gece gündüz yok olur, an-ı dem adem de geçer
bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi,
çağlıyan göz yaşı mı, yoksa ki hicran seli mi?
inleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi?
çevrilir dest-i kaderle bu şu'unun fili mi,
ney susar, mey dökülür, gulgule-i cem de geçer,
ibret aldın, okudunsa şu yaman dünyadan,
nefsini kurtara gör masyad-ı mafihadan.
niyyet-i hilkatı bul aşk-ı cihan aradan,
önü yoktan, sonu boktan, bu kuru da'vadan
utanır gayret-i gufranla cehennem de geçer.
ne şeriat, ne tarikat, ne hakikat, ne türe,
süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre
cahilin korku kokan defterini tanrı düre!
ma'rifet mahkemesinde verilen hükme göre,
cennet iflas eder, efsane-i adem de geçer.
serseri neyzen'in aşkınla kulak ver sözüne,
girmemiştir bu avalim, bu bedyi' gözüne.
cehlinin kudreti baktırmadı kendi özüne.
pir olur sakiy-i gül çehre bakılmaz yüzüne,
hak olur pir-i mugan, sohbet-i hemdem de geçer.
-neyzen tevfik-
3 yıl önce bugün yazmışım
İnsanlık varlığının "sıfır noktası" sanırım bezm-i elesttir. Henüz tarihin ve kronolojinin olmadığı, varlığın yalnız Allah'ın ilminde dürülü bulunduğu bir dem. Zaman öncesi bir hatıra insanın varlığına sunulmuş... henüz üzüm yaratılmadan sarhoş olmayı edeb kabullen bir tavır... insanı şehlâ nigâhın mesti kılan bir rükn-i aşk. Sonra