"laf aramızda, sen neden sinir krizi geçiriyorsun acaba? yani, bütün gücün kuvvetinle çöküntüye uğrayabiliyorsan eğer, neden aynı enerjiyi sapasağlam ayakta kalmak için harcamıyorsun?"
franny ve zooey'de bunu ilk okuduğumda pek kafama yatmamıştı. yani, o çöküntü bir enerji harcamak gibi gelmiyordu, bir enerjisizlik hâli gibi düşünüyordum. benim ayakta kalma gücüm kalmamış ki çöküyorum gibi bir şey.
oysa şu sıralar sürekli aklıma bu söz geliyor ve gerçekten kimi tökezlemelerimde bana yol gösteriyor ve bu şaşırtıcı. belki de bir şekilde böyle bir cümleye ihtiyacım olduğu için kendi kılıfıma uydurdum bu alıntıyı, bilmiyorum ama gücümü kuvvetimi bir şekilde doğru olana odaklamama yardımcı oluyor. belki de bazı çöküntüler de kendinden fazlasını katar insan bir birikmişlik de olabilir, emin değilim. bir süreçte iken o gücü çöküntüye harcamayı erteledikçe sürecin sonunda ne olur bilinmez ama belki de bir şekilde güzel sonuçlar ardından o çöküntüye hiç ihtiyaç duymayacak da olabilir insan.
ben bu kadar değilim
kışlada ölü bir zaman
bir güzel at durdukça gider
gittikçe döner bir bir güzel at durdukça
askerim, benim ağzım kuşlardan.
güneşi sormuyorum lekelenmiş dallardan
dalları sormuyorum dallardan daha iyi
yüzümü istiyorum bir suvari alayından
ne yapsam istiyorum, ama istiyorum
bir kişi bile değilim yalnızlıktan.
bir kişi bile değilim yalnızlıktan
gözlerim ormanlara asılı
ağaçlar, kırlar ve şehirler geçiyor kaputumdan
o kadar geçiyorlar ki, sadece duruyorum
bir an bir yerde ölümü tanımazlığımdan.
ben bu kadar değilim
kışlada ölü bir zaman.
edip c.
Reader Follow Recommendations
intihar ve ölüm hakkında buna yakın bir şey düşünüyordum ve nasıl dile getirilir bilmiyordum çünkü bu kavramları anlatabilmek için nasıl bilmiyorum ama belli bir noktada olmalıymışım gibi hissediyordum. yani onları tanıma seviyesi gibi bir şey, nasıl bir seviye ben de emin değilim.
ama emil cioran; "Çünkü beni kurtaran şey, intihar fikri
.m
@fanikedi
·6mo
"siz intiharı ima ediyorsunuz, profesör nietzsche. intihar bir seçim olabilir mi?"
nietzsche hâlâ kararlı ve açıktı. "her insanın ölümü kendine aittir. ve herkes kendi tarzını belirleyebilmelidir. belki -yalnızca belki- insanın yaşamını elinden almaya ilişkin bir hak düşünülebilir. ama insanın ölümünü elinden almaya kimsenin hakkı yoktur. bu rahatlatma değildir! acımasızlıktır!"
breuer ısrarlıydı. "intihar gibi bir yolu seçer miydiniz?"
"ölüm güç bir şeydir. ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır, diye düşünürüm her zaman."
Sayfa 82
