Köyün birinde kralın bile kıskandığı yaşlı ve fakir bir adam yaşarmış. Herkesin kendisini kıskanmasının sebebi sahibi olduğu dillere destan beyaz bir atmış. Kral at için ihtiyara ne servetler teklif etmiş ama nafile. “Bu at, sadece bir at değil ki benim için” demiş. “o bir dost, hiç insan dostunu satar mı” diye eklermiş her teklif sonrasında.
Gel
Liang Kralı Hui şunları söyledi: "Tavsiyenizi sessizce almak istiyorum."
Mencius şöyle dedi: "Bir adamı sopayla öldürmekle kılıçla öldürmek arasında bir fark var mı?"
Kral cevap verdi: "Fark yok."
Mencius şöyle dedi: "Bunu kılıçla yapmakla hükümetle yapmak arasında bir fark var mı?"
Cevap "Fark yok" oldu.
Mencius şunları söyledi: “Mutfağınızda bir sürü yağlı et ve ahırlarınızda şişman atlar var, bu arada insanlar sıska görünüyor ve kırsal kesimde yaşayanlar açlıktan ölüyor. Hayvanlar bile insanları yiyor. Artık insanlar birbirleriyle beslenen hayvanları küçümsüyorlar. Ve sen 'halkın ebeveyni' olmak istediğini söylüyorsun. Ancak hükümetinizin fiili idaresinde hayvanların insanlarla beslenmesini bile engelleyemezsiniz. Sen nasıl 'halkın ebeveyni' olarak kabul edilebilirsin?”
“Konfüçyüs şöyle dedi: 'Ölülerle birlikte gömülmek üzere ahşap heykeller yapan ilk adamın soyunun olmadığı doğru değil mi?' Çünkü erkek tasvirleri yapmış ve bunları bu amaçla kullanmıştır. Halkını açlıktan öldüren adamın hatırası ne olacak?”
VURULMAK
"Zaman ikidir aziz arkadaşım, ya sana yâr olur ya aleyhine döner. Yâr oldu mu aldanıp gaflete düşme, aleyhine döndü mü de dayanmaya bak." demiş İskender Pala. Zaman öyle ya da böyle hepimizi yok edecek. Bazen aldanacağız, bazen dayanacağız. Hayatımız saat yönünde ilerliyor, geriye dönüş yok. Pil bitmediği sürece kavgalar ve sevdalar devam edecektir.
Kendinizle baş başa kaldığınızda neler düşünüyorsunuz? Hatalarınızı veya hırpalandığınızı mı? Her şeyin ortalama olmasını mı? "Yazık oldu" diyerek iç hesaplaşma yapıyor musunuz? Senelerce fark etmediğimiz şeylerin sorumlusu kim acaba? Sorgulamalar insanı rahatlatır. Korkmayalım.
Umutlarımız ve yola çıkışlarımız... Bazen yolu bulamadık ve yanlış yola saptık. Bazen yolu bulduk ancak yolcu olmaya başaramadık. Yolculuğa çıktık çoğu zaman ama mutlu olmayı beceremedik. Herkes kadar insan olduk. Herkes kadar acı çektik. Herkesin ortalaması olmayı kabullendik. Günü kurtardık daima. Neyse... Sezen Aksu ve Uzay Heparı şarkısını Sertap Erener seslendirmişti. 1992 yılına gidelim ve "Vurulduk" adlı şarkının sözlerini okuyalım.
"Ne çok hata yaptık, ne çok hırpalandık
Kırık, dökük, hayatlarımız lekeli
Ne renk, ne ışık var
Her şey ne kadar ortalama
Yazık, yazık, yazık, yazık oldu
Yazık, yazık, yazık, yazık oldu
Vurulduk ince ince
Ayrılıklara bölündük
Fark etmedik senelerce
Yalnızlıkla yürüdük"
Gücün Manipülasyon Aracı!
Medyanın Gölgesinde Güç: Gerçekler Ne Kadar Görünür?
Bu 1000Kitap çok değişti! Artık nasıl bir rekabet var? Gösteriş yeri mi oldu, TİNDER gibi mi kullanılıyor?
Algı yönetimi, manipülasyon var. Siteler, bağlantılar paylaşılabiliyor, yönlendirilebiliyor. Satıcılar mı dersin, dolandırıcılar mı dersin? Duygu sömürüsüyle kandırmacalar mı dersin? Adam ya da kadın fark etmez, hayatında 1 kitap okumamış da 1000 kitap okumuş da, 1 inceleme bile yok. Nesin sen kardeşim? MESİH'misin? Bu nasıl bir ego ve kibir? Ahmakçası, böyle algılara inanan binlerce insanın arkasında olması!
1 Soru 1 Cevap
Uzun bir zamandan sonra yeniden.
Gelsin sorumuz o vakit 🌸
Evlilikte mutluluğun şartları nelerdir?
İlginç bir araştırma da bu soruya karşılık bir makale okumuştum ve bu soruda her iki cinsin en çok verdiği üç cevaptan birisi, hatta birincisi ‘inanç ve ideal birliği’ idi. (Diğerleri de sevgi ve cinsel uyum imiş.) O yüzden evlenmeyi düşündüğünüz