Yine karşıma çıktı diye düşündü Breuer, yine o "ifrit ama". Kendini yumruklayası geldi. Bütün hayatı boyunca "ama" pozisyonu almıştı, şimdi Freud'la, kısa bir süre önce de Nietzsche'yle aynı durumu yaşamıştı ve her ikisinde de içten içe onların haklı olduğunu düşünmüştü.
Sayfa 123Kitabı okudu
Çok şey öğrendi bir günde. Kendi kendini bildi. Çıkamayacak batağından.
Sayfa 79 - "Çıkılmayan" öyküsündenKitabı okuyor
neye direnç gösterirsek, o varlığını sürdürür
bana söylemek üzere olduğunuz şeyden korkuyorum, çünkü muhtemelen bir işe yaramayacak.
mutluluğumuzun derecesini isteklerimiz ile koşullarımız arasındaki mesafeye bakarak ölçebiliriz.
hayatımızın farklı olmasını ne kadar çok istersek, kendimizi o kadar kötü hissederiz.
çağdaş psikolojide, kabul etmek içimizde yükselen her şeyi anbean ve oldukları gibi kucaklama anlamına gelir.
Farkındalık, kaygıyı çoğaltır. Kaygıların başı anlamsızlık kaygısıdır...
Küçük gözüken ama aslında asonucları büyük olan seyler
Öncelikle merhaba ben 
Beni Bul kitabını bitirdim. İncelemesini daha sonra paylaşacağım fakat minik bir konuya ses getirmek istiyorum. Bir insan hayvanlara nasıl eziyet cektirebilir veya bir insan nasıl bir akrabasını bir hayvan, bir denekmiş gibi kullanarak ona ilaçlar ıcirip zihnini boşalttırarak ona nasıl eziyetler edebilir. Bunakri geçiyorum ve
Popüler kültürün, hani şu akış meselesi var ya... Akışta kal, akışa uyarsan her şey yoluna girer, akıştaysan evren sana yardım eder (ki burda da Allah demeye manasız bir şekilde imtina ederler ki esefle kınıyorum ),kardeş sen akışa hizmet etmezsen akış sana hizmet eder mi bi ara bunu da düşün.
Hayatın insandan değil, insanın hayattan bağımsız bir anlamı vardır. Bir kez fark ettiğinde bütün dünyevi ihtiyaçlarını karşılaşa bile huzursuz olduğu, yan gelip yattığında yanını çürüten, yakıtı bizzat farkındalık olan bir anlamdır bu.