hayatımızın farklı olmasını ne kadar çok istersek, kendimizi o kadar kötü hissederiz.
çağdaş psikolojide, kabul etmek içimizde yükselen her şeyi anbean ve oldukları gibi kucaklama anlamına gelir.
Farkındalık, kaygıyı çoğaltır. Kaygıların başı anlamsızlık kaygısıdır...
Küçük gözüken ama aslında asonucları büyük olan seyler
Öncelikle merhaba ben 
Beni Bul kitabını bitirdim. İncelemesini daha sonra paylaşacağım fakat minik bir konuya ses getirmek istiyorum. Bir insan hayvanlara nasıl eziyet cektirebilir veya bir insan nasıl bir akrabasını bir hayvan, bir denekmiş gibi kullanarak ona ilaçlar ıcirip zihnini boşalttırarak ona nasıl eziyetler edebilir. Bunakri geçiyorum ve
Popüler kültürün, hani şu akış meselesi var ya... Akışta kal, akışa uyarsan her şey yoluna girer, akıştaysan evren sana yardım eder (ki burda da Allah demeye manasız bir şekilde imtina ederler ki esefle kınıyorum ),kardeş sen akışa hizmet etmezsen akış sana hizmet eder mi bi ara bunu da düşün.
Hayatın insandan değil, insanın hayattan bağımsız bir anlamı vardır. Bir kez fark ettiğinde bütün dünyevi ihtiyaçlarını karşılaşa bile huzursuz olduğu, yan gelip yattığında yanını çürüten, yakıtı bizzat farkındalık olan bir anlamdır bu.
O an hayata dair bir farkındalık yaşadım, bazen ne kadar isteseniz de hiçbir şey yapamazdınız.
Eğer değerlerinize ilgi göstermezseniz, bilinçaltınızda bizim tüketici kültürümüzün değerlerini özümsersiniz. Keyif peşinde koşan ve maddiyatçı biri olursunuz.
Zihnin tüm yönlere yaptığı yolculukta
Kişi kendisinden daha değerlisini bulamaz
Herkes kendisi için en değerli olandır
O yüzden de kendisini seven kişi başkasına zarar vermemelidir.
İyileşmenin temelinde öz farkındalık yatar.
Sayfa 208Kitabı okuyor
