Burhan Sönmez in okuduğum ilk kitabı. Yazarın anlatımına tek kelimeyle hayran oldum ve daha önce neden adını bile duymadım diye utandım. Kitapta, 12 Eylül dönemi İstanbul un yeraltı zindanlarında aynı hücreyi paylaşan 4 kişinin ağzından o dönem, İstanbul , hayat hikayeleri, hayalleri , acı , varoluş, zaman, geçmiş ve gelecek sorgulanıyor. 10 bölümden ( gün) oluşuyor ve her bölüm bir hikaye ile başlıyor ve her bölümde bir karakter anlatıcı. Kimi zaman bu hikayeler güldürüyor, kimi zamanda hikaye üzerinden kurgu ve yorum yapılıyor. Her bir karakter farklı bir şey anlatıyor. Kitap ilerledikçe kahramanların hikayesi İstanbulla ve kendileriyle tamamlanıyor. Çok katmanlı bir kitap ve okudukça her bir katman açılıyor, geçmiş, gelecek, acıyla başa çıkma şekli, hayal gücü, zaman ve İstanbul birbirine bağlanıyor. Yazarın bilgisine, anlatım şekline, dili kullanma ustalığına hayran oluyorsunuz. En çok Küheylan Dayı yı sevdim. Engin hayat görüşüne hayran oldum. Öğrenci Demirtay, yazarın kendi gençliğinden esinti olabilir mi diye düşündüm. Benim gibi yazarı tanımayanlara kesinlikle tavsiye ederim.
Kan Damlası 
Mehmet Rauf
