“Ne şemm et bülbülün verdini; ne hardan incin
Ne gayrın yârine meyl et, ne sen ağyardan incin
Ne sen kimseden âh al, ne âh u zârdan incin
Ne sen kimseden incin, ne senden kimse incinsin.”
kayalar çatlar, sular coşar, üstündeki beyaz kefeni yırtan kardelen açar.
kalpler kanatlanır.
söğütlere su yürür.
âlemin pes perdede seyreden âhengi ağır ağır hızlanır; sonra iyice hızlanarak devrana başlar.
hû!
•mustafakutlu