Fatmagül Çelik
@fatmagulcelik
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi-PDR
172 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Her insan sevmek ve sevilmek ister, ilgi karşısında ehlileşir ve gerçek bir yakınlaşmayla daha cesur hisseder.
Herkes ister ihtiyaçlarının, beklentilerinin, umutlarının anlaşılmasını. Herkes bekler sevdiği bir insan tarafından koşulsuz kabul edilmeyi. Tecrit edildiği bir dünyada yalnız ama güçlü olmak kimseyi mutlu etmez.
Geçmiş ancak onu anladığımız, bize neler olup bittiğini görebildiğimiz zaman geçmişte kalabiliyor.
Okur Takip Önerileri
Mesele bir başka insanın elinin sıcaklığını hissedebilmekti. Yaşamın kaçınılmaz fırtınalarının soğuğuna belki de bu sıcaklıkla dayanabiliyordu insan…
Fazla ilgi ve fedakarlık göstermek, birini kontrol etmenin en garanti yoludur sonuçta.
Gidebilmek için farkında bile olmadan değersizleştirmenin bir yolunu buluyordu. Belki de özünde sevildiğine ikna olmayan ve sevilmeye layık olduğuna yeterince inanmayanlardandı… Dolayısıyla “Beni sevdiğine göre kendisi de değersizdir” şeklinde özsaygı, özgüven sorunu vardı.
Bir kitap okudu
160 syf.
·
Puan vermedi
Yas tutarken en zoru nedir? Kaybettiğimizin yasını tutmak mı yoksa hiç bizim olmamış birinin yasını tutmak mı?
Geçmiş, uçucu değildir, olduğu yerde durur.
Aşkın korkunç aldatmacası, başlangıçta bize dış dünyadan bir kadınla değil, beynimizin içindeki bir taş bebekle oyun oynatmasıdır; zaten bu taş bebek, daima elimizin altında bulunan, sahip olabileceğimiz tek kadındır; neredeyse hayal gücünün keyifliliği kadar mutlak olan hatıranın keyifliliği, hayalimdeki Balbec’le gerçek Balbec ne kadar farklıysa, gerçek kadından o kadar farklı yaratmıştır onu; yavaş yavaş gerçek kadını bu sahte yaratıya benzemesi için zorlar, kendi ıstırabımızı arttırırız. 
Oradan oraya gitmenin hiçbir sonucu olmadığını anlayana kadar insan uzun mesafeler kat eder ve orada kalakalır. Oradan oraya gitmek yerine oradan oraya bakınmaya başlar.
Firari olmak çok güzel bir durum çünkü insan firar ederken firar etmesinin sebepleri o farkına varmadan kaybolur. Bir hedefe vardığımda kaçmama neden olan sebeplerin gereksiz olduğunu görmek beni tuhaf bir biçimde etkiler.
Buzdolabının kapağındaki küçük aynaya bakıp şöyle düşünüyorum: “Yüzünün hali başlı başına bir isyan.”