Kendimle aramdaki sonsuz çöle sen ağaçlar diktin. Seni özledikçe yavaşladım, eridim, inceldim. Bu halimle sana gelmem güçtü, rüzgardan medet umdum. İstedim ki çıkacak en cılız sabah yeli, aşkından güz yaprağına dönmüş zayıf bedenimi kaldırıp senin önüne atsın…