Faust
Eğer bir şey söyleme konusunda gerçekten kararlıysanız, kelimelerin peşinde koşmaya ne gerek var? İnsanlığa gösteriş yapmaya çalışan süslü konuşmalar, sonbaharda kuru yaprakları hışırdatan rüzgar gibi sevimsiz ve tatsızdır.
- Faust
Ar damari çatlayinca
Utanç doğdu mu bir kez, Gizlice dünyaya gelir, Ve başına, Gecenin peçesi sarılır; Evet, onu öldürmek istersin, Ama o gelişir ve büyürse, Gündüzleri de çıplak dolaşır, Ki güzelleşmemiştir bu arada. Çehresi çirkinleştikçe, Günışığını daha da çok arar.Faust, Johann Wolfgang Von Goethe
Ayaklarim agrimadigi sürece
Ayaklarım ağrımadığı sürece, Bu budaklı baston yeter bana. Yolu kısaltmanın ne yararı var ki! Vadilerin labirentinde dolaşmak, sonra, Suların tükenmezcesine kaynayıp, Üzerinden aktıkları kayalardan geçmek, Budur işte yolların tadı tuzu!
Neysen osun nihayet sen,
Geçirsen de başına milyonlarca lüleli bir peruk,
Geçirsen de ayağına bir çorap büyük mü büyük,
Neysen osun işte yine sen.
Batıya yaklaşan güneşin seyrine dalar. yaradılışın bu güzel eseri karşısında kendinde yeni bir güç bulur ve yeniden sonsuzluğa hasret duymaya başlar. Ufka yaklaşan güneşin ardından koşma arzusu uyanir, kanatlanmak ister.
Tiyatroda ön gösteri
... İki insan tesadüfen birbirine yaklaşır, hisseder ve orada kalır, ve giderek birbirine bağlanır; mutluluk önce artar, sonra saldırılar başlar, hayranlığın ardından acılar yaklaşır, ve farkına bile varmadan bir öykü doğar...
Şimdi anlıyorum bilgeyi apaçık:
"Ruhların dünyası kapalı değil;
Duyuların kör, kalbin ölü!
Soruyor musun hâlâ, yüreğin
Niçin ürkek göğsünde sıkışıyor?
Niçin anlatılmaz bir acı senin
Bütün yaşam hissini bastırıyor?
İnan ki akıllılık dedikleri, çoğu zaman
Önünü göremeyen bir kendini beğenmişliktir.
Gözlerinin bir bakışı,
Bir sözün,
Bu dünyanın bütün bilgeliginden
Daha çok eğlendiriyor beni
