Sevginin asaleti,
Ancak uğrunda fedakarlık yapabilecek insanların omuzlarında yükselecektir...
Evet birileri hep üzülmeli, birilerinin gülmesi için. Birileri hep fedakarlık yapmalı, birilerinin rahat etmesi için. Birileri hep susmalı, içine atmalı, birilerinin rahatça konuşması için. Birileri hep alttan almalı, birilerinin rahatını bozmamak için. Birileri gece yarıları sessizce ağlamalı, birilerinin rahatça uyuması için. Ve o birileri sadece nefes almalı, birilerinin rahatça
yaşaması için…
Vefa her insanın harcı değildir. Fedakarlık yaparken kendinizi ihmal etmeyin.
• Gençlere Nasihat | Abdulllah Azzam
Ey Genç!
Eğer bu genç yaşında zamanının birazını Allah için sarf etmeyecek kadar cimriysen, gelecek sana gösterecektir ki; yarın, bugünden daha da cimri olacaksın.
Gençliğinizin kıymetini bilin. Hayatınızın en güzel zamanı bugündür. Bu zaman; çaba zamanıdır, ibadet zamanıdır, hareket zamanıdır. İslâm’ı
daha önemli işlerimiz vardı bizim
"her şeyi yaptım, her şeyi verdim, kabul ettim her şeyi ama o bir gün bırakıp gitti beni." biz kadınlar çoğunlukla buna yatkınız, neye? sunmaya, vermeye, iyileştirmeye, fedakarlık etmeye. neden? yeterki o mutlu olsun, ne olursa olsun, diye. oysa, dedi;
Tülay Kök sen kendine ait parçaları tek tek terk edip feda ettiğinde ortada sen diye
Üç altın Kadim kural:
1- Ne kadar tevazu, o kadar yücelik
Ne kadar kibir, o kadar alçaklık...
2- Ne kadar fedâkârlık o kadar huzur
Ne kadar bencillik o kadar hüzün...
3- Ne kadar gösteriş o kadar sahtelik
Ne kadar sadelik o kadar samimiyet...
Hep başkaları için yaşadık. Başkaları adına düşündük, başkalarının sorumluluklarını yerine biz getirdik, başkaları adına hissettik, elimizden gelse başkalarının özrünü bile biz dileyeceğiz. Hiçbir zaman ne hissettiğimizi, ne düşündüğümüzü karşı tarafa tam anlamıyla aktaramadık. "Aman o üzülmesin" "Söylesem ne olacak ki anlamayacak" gibi cümleler ile her şeyi içimize attık. Sonra ne mi oldu? O içimize attıklarımız burnumuzdan geldi. Başkalarının hayatlarındaki direksiyonun hâkimiyetini kurmaları için kendimizden oldukça fedakarlık ettik. Karşılığını göremeyince de kendimizi değersiz, yetersiz, üzgün, hayal kırıklığına uğramış ve oldukça çaresiz hissettik. Peki ya bizim hayatımdaki direksiyon ne olacak? Duvara mı toslayacağız yoksa hakimiyetin bizde olduğu hissini doya doya, ciğerlerimize çeke çeke yaşayacak mıyız? Sence de yeterli değil mi bunca yüklendiğimiz yükler? Kendine şunu sor " Peki Ya ben ?" "Benim hayatım ne olacak" "Ben nasıl hissediyorum, hissetmemiştim?" "Benim isteklerim neler?" .....
youtu.be/WESDpaPekZU?si=...
Rica etsem destek olur musunuz?
“ Her aşk bir bedel istiyormuş,
Her aşk bir fedakarlık.
Züleyha sevmiş, tahtından olmuş
Yusuf sevmiş, özgürlüğünden.
Leyla sevmiş, sarayından.
Mecnun sevmiş, aklından.
Şimdi pervane bile pervasızca uçuyorken ateşe, neyi göze alıp çıkılır bu yola, neyden geçilir… ”
🌙
Neyinizi?...
Her aşk bir bedel istiyormuş.
Her aşk bir fedakârlık...
Züleyha sevmiş, tahtından olmuş.
Yusuf sevmiş özgürlüğünden,
Leyla sevmiş sarayından,
Mecnun sevmiş aklından,
Şimdi pervane bile pervasızca uçuyorken ateşe,
Siz neyi göze alarak çıktınız bu yola?
Neyinizi feda edebilirsiz sevdiğiniz uğruna?
