Okuduğumuz kitaplardaki karakterler bir gün çıkıp gelse… ne hissederdik ki. Şöyle delicesine aşık bir adam her şeye rağmen sevip fedakarlık yapan bir kadın , hala dostluğa inanıp sırtını dayayabileceğin bir arkadaş hayvanlara değer verip koruyan insanlığını kaybetmemiş bir insanlık…
Başka daha neler neler. Okurken hayal ettiğinden daha azına razı olamazsın ki zaten tasvirler beyninde yer edinip canlanıverir uyurken bile düşünü görürsün belki. Belki uyuyamayıp okumaya devam edersin. Gecenin yarısı olduğunu fark edip ışığı kapayıp yatarsın ama sonra meraktan uyuyamayıp kalkarsın ve okumaya heyecanla devam edersin. Kimlere oldu bu kim yaşadı bilemem ama şanslı derim o kişiye. Ben gibi şanslı olduğum nadir şeylerden biri bu beklide yaşadığım o his. O sıcaklık sayfalara dokunurken hissettim o samimiyet o bendenlik o aidiyet hissi. Daha nasıl tarif edilir ki. Bilmiyorum. Bazen bilmemekte güzeldir ama.
Reklam girmeden araya devam edip her şeyiyle bana ait ve istediğim tamda bu diyebilmek. Şuanda herkesin aitliğe mi ihtiyacı var acaba farkında olanlar devam ediyor okumaya. Hiç okumayıp kıtapların yanından geçenlerse yazık farkında bile değil ne kaçırdığının. oku okut demogajisi gibi oldu bu biraz. Ama olsun verebileceğim beklide en güzel mesaj olurdu. Ve sayfanın en altına düşeceğim en iyi not odanızdaki size ait bir kütüphane olurdu.
Eğer ıstıraplarımız birisine yarayabilseydi, bir fedakarlık yapmış olmak düşüncesiyle kendimizi teselli ederdik.
Gustave Flaubert
Deniz Gezmiş
Baba
Mektubunu aldım. Sevindim. Benim için burada endişelenecek bir durum yok. Her ne kadar kavga olduysa da bizim onlarla bir ilişkimiz yok. Kavga hükümlüde oldu. Ben ise müşahedede yatıyorum.
Burada rahatım yerinde. Canım da sıkılmıyor. Bol bol kitap okuyorum. Tahliyeyi falan da düşündüğüm yok. Nasıl olsa bir gün tahliye olacağım. Benim için önemli olan sizin durumunuz. Siz iyiyseniz bende iyiyim demektir. Sende çok iyi bilirsin ki fedakarlık olmasa devrim de olmaz. Şairin dediği gibi:
'Sen yanmasan/ Ben yanmasam/
Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa.'
Anneme Bora'ya Hamdi'ye selamlar.
Ya vatan ya ölüm
Deniz Gezmiş
İnsan
İNSANIN DEĞERİ
İnsan ne kadar değerlidir diye sorsam binlerce farklı cevap gelir. Ben de kendi cevabımı söyleyeyim. İnsan, saygısı kadar ve Başkalarının varlığını kabul edip onlarla bir arada kalabildiği kadar değerlidir. Bence insan sevdiği kadar değerlidir. Herkesi sevmek hemde karşılıksız sevebilmek gerekir. Saygı, sevgiden bir adım öndedir elbette. Fakat sevgi gibi fedakarlık gerektirmez. Saygının kendisi bir mecburiyettir. Karşınızdaki kim olursa olsun saygı duymak zorunda olmanıza rağmen onun için hiç bir fedakarlık yapmamız gerekmez. Birini seviyorsak (illa aşk olması gerekmez) onun için bir çok şeyimizden vazgeçebiliriz. İşte kişi sevebildiği kadar değerli, saygı duyduğu kadar yücedir.
Uğur UKUT (Mustafa Tuku)