Tüm kitapsever dostlarıma mutlu akşamlar ve kitaplarla güzelleşen vakitler diliyorum.
26 Aralık 2024 tarihinde yaşanan ve Güney Asya'da geniş bir alanı etkileyen doğa felaketi tsunamide 400.000 kişi hayatını kaybetmiş, bu felaketten milyonlarca insan maddi ve manevi olarak etkilenmiştir. Kitabımızın yazarı da bu felaketi bire bir yaşamış ve sevdiği kadını/eşini kaybetmiştir.
İş sebebiyle tanışmışlar, yaklaşık üç yıl sadece iş nedenli görüştükten sonra karlı bir İstanbul, 14 Şubat sabahı bir sabah Çetin Bey 'in ofisindeki görüşmelerinden sonra duygusal olarak yakınlaşıp kısa süre sonra da ilişkilerini evlilik ile noktalamışlardır. Balayı tatili için gittikleri Tayland'ın Phuket adasına giderler. Bir taksi içerisinde onları yakalayan felaket sonrası günler öncesinde evlendiği, sevdiği kadını kaybeder. Birlikte geleceğe dönük hayal ve umutlarıyla geldikleri bu yerden kendisi yolcu kısmında eşi Ezgi ise uçağın yük kısmında tabut içinde döner.
Kitapta anlatılanlar kurgudan ziyade yazarının bizzat kendi yaşadıklarını anlatması ile oluşuyor. Ezgi ile tanışmaları, hem kendinin hem onun hayatı, hayata, olaylara ve insanlara bakışları, tanışma, yakınlaşma, evlilik kararı alma ve evlenme süreçleri yazarın ben diliyle anlatılıyor. Ezgi 'ye bir vefa borcu ödeniyor belki de. Kitapta edebi olarak çok şey olmasa da duygusal manada yüreğe dokunuyor. Bazı şeyler hep başkalarının başına da gelmiyor. Yaşayan daha iyi anlar. Özellikle 6 Şubat 2023 depreminden sonra benzer acıları yaşamış çok kişi var.
Lev Tolstoy olunca beklenti de yüksek oluyor. Kendi açımdan beklentimi pek karşılamadı. Büyük bir yazarın çocukluğunu okuyacam diyip beklentiyi yüksek tutmuşum kitap tamamen gerçek veya tamamen kurgu olsaydı benim için daha okunur bir hale gelebilirdi. Kendi çocukluğu gibi görünse de çoğunluğu kurgu böyle olunca neyin gerçek neyin kurgu
