Ne bilim , insanın ahlaksal-etik değerlerini değerlendirme yetisine sahiptir ne de felsefe güncel yasalar koymaya...bilim olguları tasviri şekilde açıklamayla ilgilenir , felsefe ise farklı soyut düşünceler ile irdeler, parçalar. Bilim de daha çok birlikte hareketlilik önemlidir, çelişik olmamalıdır fakat felsefenin böyle bir problemi yoktur.
Montaigne’in cinsel ilişki tasviri :D
Cinsel ilişkinin gürültülü ve pis bir iş olduğunu düşünüyordu:
Başka her yerde az da olsa derli toplu davranmak mümkündür; bütün öteki işler yürütülürken özlük hakları göz önünde bulundurulur: Ama bu iş ancak gülünç ya da kaba diye tanımlanabilir. Buyrun bir deneyin bakalım da bulun bu işi bilgece, saygılı bir biçimde yapmanın yolunu!
Sayfa 161 - Cinsel yetersizlik üzerine
HUESSERL'İN FENOMENOLOJİSİNİN KRİTİĞİ...
Edmund Husserl, "fenomenoloji" diye adlandırdığı bir tasvirî ilim meydana getirdi. Onun metodu, muayyen bir tecrübeyi, buna benzer bütün tecrübelerin hatıralarını ve tecrübenin menşe' ve mânâsını zihinden tamamıyla çıkararak incelemek ve tasvir etmekti. Böylece, hükmü belirli bir şekilde durdurarak, zihnin zamanla incelenen şeyin cevherine varabileceğine inanıyordu. Alman filozofun bu son derece zor görüşü, 
Martin Heidegger ve 
Jean-Paul Sartre gibi modern filozoflara tesir etmişti. "Varoluşçular" bütün varlıklar içinde yalnız insanı "karar verme" ve "saçma, esrarlı bir varoluş" içinde çeşitli imkânlardan birini seçme hakkına sahip görüyorlardı. İnsan olmak için bu seçme hürriyetini kabul etmek ve "yaşama şekli" üzerinde karara vararak ümitsizlik ve endişeden kurtulmak lâzımdı. Bu felsefe dinî bakımdan da faydalı olabilir; zirâ, yapılan seçme, ruhî bir gaye uğrunadır. Fakat aynı felsefenin dinsiz şeklinde, karar yalnız karar vermek içindir ve insanlar bu yüzden büsbütün ümitsizliğe sürüklenebilir; zirâ gayesini bulamaz.
Salih Mirzabeyoğlu, 
İman ve Tefekkür, sh 68-69, 2.Levha, -Şahsiyet ve Müteâl (Aşkın) Olarak şuur- (Husserl'in Fenomenolojisinin Kritiği), İBDA Yayınları
FENOMENOLOJİ VE HİKEMİYAT...
– “Almanya’da Husserl, "fenomenoloji" diye adlandırdığı bir tasvirî ilim meydana getirdi. Onun metodu, muayyen bir tecrübeyi, buna benzer bütün diğer tecrübelerin hatıralarını, tecrübenin menşe’ ve mânâsını zihinden tamamiyle çıkararak incelemek ve tasvir etmekti. Böylece, hükmü belirli bir şekilde durdurarak, zihnin zamanla incelenen şeyin cevherine varabileceğine inanıyordu. Alman filozofunun bu son derece zor görüşü, Martin Heideger ve Sartre gibi modern filozoflara tesir etmişti. Varoluşçular, bütün varlıklar içinde yalnız insanı karar verme ve "saçma, esrarlı bir varoluş" içinde çeşitli imkânlardan birini seçme hakkına sahip görüyorlardı. İnsan olmak için bu seçme hürriyetini kabul etmek ve yaşama şekli üzerinde karara vararak ümitsizlik ve endişeden kurtulmak lâzımdı. Bu felsefe dinî bakımdan faydalı olabilir. Zira, yapılan seçme, ruhî bir gaye uğrunadır. Fakat aynı felsefenin dinsiz şeklinde, karar yalnız karar vermek içindir ve insanlar bu yüzden büsbütün ümitsizliğe sürüklenebilir; zira, gayesini bulamaz...”
Sayfa 58 - İBDA YayınlarıKitabı okudu
