Bu kitap bittiğinde iki farklı şey düşündüm.
Birincisi yeni intihar yöntemleri, ikincisi ise hayatımız. Hayatımızın özellikle günlük hayatımızın içinde çok ama çok farklı duygular yaşıyoruz. Bizi en çok etkileyenler olumsuzluklar. Hiçkimsenin bir gününü dolu dolu mutlu geçirdiğini düşünmüyorum. Her şeyin içinde birer olumsuzluk olduğunu, en mutlu günümüzde bile yüzümüzün nasıl düştüğünü görebiliyorum. Ve sevgili minik dostum Alan, bu tüm olumsuzlukların içinde yüzünün asla düşmediği biri. Tüm kaosun içinde bile iyilik görmeye meyilli olan biri. Aslında herkesin hayatında böyle birine ihtiyacı var. Şüphesiz gülecek, şüphesiz sizi daha iyi hissettirecek biri.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
