O, şen kahkahaları böldü zahir de olmayan kabuslar!
Yalnızlığın hemen yanı başında yandı parmakları, lavanta kokan avuçları kadınların.
Bir öküz ağırlığınca çöktü göğüs kafeslerine, narasıyla birçok cerahati bozuk nadan!
An düşmesi, sabır coğrafyası, daima dibe doğru akan tarih, yalın ayak, en kuvvetli, en hüzünlü, en gerçek, trajedi bu!
En uzun güz yıllık, tek sen fobi ve hiçbir aşkın soyadı sayılamaz kadın!