Uzun bir aradan sonra Dostoyevski ile buluşmak bana çok iyi geldi. Popüler olmayan bu eserinde yine beni etkilemeyi başardı. Özellikle Foma Fomiç karakterini iyi analiz etmek gerektiği kanaatindeyim. Yaz sıcaklarında kitap okumakta zorlandığım bu dönemde kısa sürede bitirdiğim bir eser oldu.
Eveeett dostoyevski bu şakaya gelmez Bitirdim mi? Kitabı bitirdim çok şükür fakat biraz devam etmek adına kendimi ikna etmek zorunda kalıyordum bu yüzden ciddi bir enerji sarfetmiş oldum neden yarim birakmadim çünkü bir işi yarim bırakmak mizacımda yok Başta böyleydi sonra sonlara doğruu karakterleremi alıştım foma fomiç mi beni etkiledi bilemiyorum "ya da kitap bitiyor diyede olabilir" keyf almaya başladım. Velhasıl rus romanı malumdur ki herşeyin en ince detayı dillendirilir bu yüzden kitap uzamış ve diyalog diyalog diyalog... Bana kattığı şey birbirinin tam tersi olan 2 karakterle yakından tanıstım ve iyilerin dünyası olmadığına bir kez daha kanaat getirdim... Çok da iyi şeyler soylememis olsamda bu benim kanaatim keyifli okumalar dilerim
Dostoyevski'nin köy hayatından kesitler sunduğu ve özgün tiplemelerin yer aldığı romanı. Belagat sanatının insan üzerindeki etkisi Foma Fomiç üzerinden işlenmiş.Rus köylüsünün bilgisizliğini ve saflığını kullanarak onların kolayca etki altına alınabilineceği sonucu da Sergey'in olaylar karşısındaki tepkilerinden çıkarılabilir. Kadın karakterlerde de sıklıkla ruh ve beden güzelliklerin bir arada yer aldığı ve zıddı özelliklerin de aynı şekilde tek karakterde toplandığını görüyoruz.Ben daha gerçekçi olması açısından daha ortalama tiplere de yer verilmesini taraftarıyım.
Yazarın üslubu hakkında fikir edinmek ve sonraki eserlere daha cok hakim olunması açısından okunulabilir.
Nihayet yazarın son kitabını da okumuş oldum, bütün kitaplarını okumuş birisi olarak bu kitabın akıcılığının diğerlerinden çok daha ileride olduğunu söyleyebilirim; öyle ki kitabı elime aldım ve bırakamadım, bir günde bitirdim. Karakterler orijinal, kitabın sonunda her karakterin tek tek sonunu anlatması çok güzel, Türkiye İş Bankası Yayınları’nın
İlber Hoca "Dostoyevski okumak olgunluk gerektirir" der. Bu çok doğrudur zira ruh hastası karakterlere katlanmak sanıldığı kadar kolay değildir.
Dosto amcanın tımarhane kurgularından birinin içindeyiz. Dostoyevski okuyorsan sakin bir okuma beklemezsin muhakkak saç baş yolduran karakterler vardır. Manipülatif Foma Fomiç ve sorgulama yeteneğinden mahrum ev halkını okuyoruz. Tek akıllı kişi var o da bu hikayeyi anlatan. Foma hayatın içinden bir karakter. Herkesin etrafında var olan manipülatif insanın ağır örneği. Karakterin korkunçluğu farklı seviyede. Bir umutla Foma'nın gerçek yüzünün çıkmasını ya da en azından birinin ağzını açıp iki kelime etmesini bekledim. Hata bende ki Dostoyevski okurken hâlâ umut ediyorum.
Yazarın diğer kitaplarına kıyasla daha kolay bir okumaydı. Kasvetli havayı çok solumadık. Ama yine de isteri nöbeti geçirmek isterseniz herhangi bir Dostoyevski kitabıyla çıkın çıkın gelin.
Dostoyevski,Stepançikovo Köyü isimli romanını 1859 yılında Sibirya'da sürgün yaşadığı günlerde yazmış.Dostoyevski'nin eserlerinde pek rastlamadığımız mizahi ve esprili bir taşra hikayesi.Bu eserde uzun psikolojik betimlemeler yerine uzun diyaoglar yer alıyor.Ayrıca yine diğer kitaplarına nazaran oldukça akıcı bir kitap.
Üniversite öğrencisi Sergey Aleksandroviç,Stepançikovo köyünde yaşayan dayısı Albay Rostanev'in daveti üzerine bu taşra malikanesine gelir.Burada birbirinden ilginç karakterlere ve olaylara tanıklık eder.Özellikle evin en ilginç karakteri olan Foma Fomiç'in yaptıklarını hayretler içinde izler.Bu öyle bir Foma'dır ki,bütün ev halkını avucunun içine almıştır.Foma Fomiç kendini beğenmiş,alıngan,fesat bir karakter olmasının yanısıra son derecede komik bir karakter.
Dostoyevski bu eserini öncesinde bir tiyatro oyunu olarak tasarlamış fakat sonrasında romana çevirmiş.Sibirya'da geçirdiği zor günlerde böylesine komedi unsurlarının yoğun olduğu bir kitap yazması da takdire şayan elbette.
Thomas Mann eser için şöyle diyor:“Stepançikovo Köyü’nün Foma Fomiç’i karşı konulmaz, Molière ve Shakespeare’e rakip olabilecek birinci sınıf, komik bir eser.”
Joseph Frank'da ;“Stepançikovo Köyü Dostoyevski’nin kendi geçmişinin eleştirel bir incelemesidir.”demiş.