Öze ulaşma gayreti.
Kendi mizacına uygun meşguliyetlerle ömür sürmek kadar güzeli yoktur. Bu meşguliyetler başka insanlara da faydalı olursa, o insan ölmez. Eserleri ve hatta huyları, meziyetleri bir insandan başka bir insana intikal eder. Dünya ihtirasları yerine muhabbetli bir hayat, formül bu.
Sayfa 101Kitabı okudu
Tiyatrodaki yapıtların ve oynayış biçimlerinin olduğu gibi aktarılması sonucu, yıllar sonra bu dönem sinemanın gelişmesini engelleyen ve olumsuz bir dönem olarak adlandırılacaktır.
"Tiyatrocuların uyguladığı basit bir formül vardı: Tiyatro sezonu kapandığında Şehir tiyatrosu oyuncularını kameranın karşısına götürmek... Ve onların da görevi, tiyatro mevsiminde oynadıkları oyunu olduğu gibi oynamaktı. (Nijat Özön, Türk Sinema Tarihine Bakış, Türk Dili Dergisi)
Sayfa 60Kitabı okudu
“Fakat insan hercai , bir dalda durmaz bir yaratıktır ve belki de satranç oyuncuları gibi gayeyi değil, gayeye giden yolu sever. Kim bilir belki de insanların yeryüzünde ulaşmaya çalıştığı tek gaye, bu gayeye ulaşma yolundaki daimi çaba, başka bir deyişle hayatın ta kendisidir, yani iki kere dört cinsinden bir formül olan gaye değildir; zaten iki kere dört, hayat değildir baylar, ölümün başlangıcıdır.”
Sayfa 36Kitabı okudu
"İnsanın egemen olmaktan ya da hizmet görmekten vazgeçemeyeceğini biliyorum. Her insanın temiz hava gibi kölelere gereksinimi vardır. Kumanda etmek soluk almak demektir, bu kanıdasınız, değil mi? En nasipsizler bile soluk almayı başarır. Toplumsal merdivenin en altında bulunan kimsenin bile bir eşi ya da çocuğu vardır. Kısacası, asıl olan, karşıdakinin yanıt verme hakkı olmaksızın insanın kızabilmesidir. "Babaya yanıt verilmez." formülünü bilirsiniz, değil mi? Bir anlamda bu formül tuhaftır. Sevilen kişiye değil de kime yanıt verilir bu dünyada? Bir başka anlamda da inandırıcıdır bu. Birinin son sözü söylemesi gerekir. Yoksa, her nedene karşı bir başka neden söylemesi gerekir."
Sayfa 36
-“Yanlış formülle doğru sonucu bulamazsın evlât.”
-“Nedir o zaman formül?”
-“İki günlük dünyaya ‘asırlık’ değer vermemek…”
-“Çok mu değer veriyoruz?”
-“Her şeyin fazlasını istiyoruz. Daha çok para, daha çok yaşam, daha çok anı…”
-“Aç gözlü müyüz?”
-“Cahiliz.”
-“Ne yapmalıyız peki?”
-“Büyük şeyler istemeliyiz Rabbimizden.”
-“Bunlar küçük şeyler mi?”
-“Elbette.” dedi ihtiyar. “Daha büyük ve daha önemli şeyler istemeli. Ufkumuz genişlerse dualarımızda genişler.”
-“Dualarımız genişlerse?”
-“Daha çok ‘insan gibi’ yaşamaya başlarız.”
Saygıdeğer karıncalar gözlerini yuvada açar, besbelli orada
kaparlar; bu müspet ve sebatkâr davranışlarıyla da büyük bir
onuru hak ederler. Fakat insan hercai, bir dalda durmaz bir
yaratıktır ve belki de satranç oyuncuları gibi gayeyi değil,
gayeye giden yolu sever. Kim bilir (emin olamayız tabii) belki
de insanların yeryüzünde ulaşmaya çalıştığı tek gaye, bu
gayeye ulaşma yolundaki daimi çaba, başka bir deyişle
hayatın ta kendisidir, yani iki kere iki dört cinsinden bir
formül olan gaye değildir; zaten iki kere iki dört, hayat
değildir baylar, ölümün başlangıcıdır. Hiç değilse insan, bu iki
kere ikiden daima ürkmüştür; ben hâlâ ürküyorum. İnsan
bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler
aşar, hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek
şeyi kalmayacağını bilmektedir.
Sayfa 57 - Pdf driveKitabı okudu
Bazı şarkılar, zaman tüneli gibi..
Ben bir zaman kaybıyım, beni boşver hocam
Düşlerimden geçenleri kitaplarda bulamıycam
Hangi deniz nereye dökülüyor bana ne
Ben içimde boğulurken
Hala aşkın olduğu yer varsa söyle
Dokunulmazsam ölücem
Kendimi kendimden çıkarsam sıfır kalmaz
Bu matematik bizi kandırıyor hocam
Elde var sorular, gözyaşları, boş umutlar
Hesaplar tutmaz, tutmaz hocam
Şu hayat bilgisi ne ağır dersmiş hocam
Düşündüm, kararlıyım ben adam olamıycam
Madem her şey basit bi formül
Mutluluğu söylesin bakalım neymiş kimya
Benim kimyam feci halde bozuldu
Anlamsız geliyor bana dünya
Feridun Düzağaç / Boş Ders Şarkısı
Kim bilir (emin olamayız tabii) belki de insanların yeryüzünde ulaşmaya çalıştığı tek gaye, bu gayeye ulaşma yolundaki daimi çaba, başka bir deyişle hayatın ta kendisidir, yani iki kere iki dört cinsinden bir formül olan gaye değildir; zaten iki kere iki dört, hayat değildir baylar, ölümün başlangıcıdır. Hiç değilse insan, bu iki kere ikiden daima ürkmüştür; ben hâlâ ürküyorum. İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir.
Sayfa 36 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu