Çünkü artık sırf tanıdık geldiği için izleyemediğim filmler, bakamadığım fotoğraflar, dinleyemediğim şarkılar var. Eskiden yoktu. Temas ettikçe, hepsi anlamlarının öte sinde başka anlamlara bürünüyorlar. O kadar çok bölüyorlar ki beni, zamanın içine, geçmişe doğru dağılıyorum. Akıl, fikir, kafa, göz, akson, nöron, örs, çekiç, üzengi... dağılmayın. Dağılmayın!
Sayfa 26Kitabı okuyor
Hiçbir zaman içinde bulunamayacağımız
fotoğraflar, asla önünde duramayacağımız binalar, adım atma ihtimalimizin dahi olmadığı merdivenler. Binemeyeceğimiz trenler,
alamayacağımız biletler, gidemeyeceğimiz şehirler. Sokakta yürürken karşılaşma ihtimalimizin olmadığı insanlar, asla duyamayacağımız cümleler, gelmeyecek günler, geçmeyecek yıllar...
Sayfa 62Kitabı okuyor
Manzarası duvar, beton
İçi sımsıcak, kafasında soru cevaplar sürtüşür
Varken hatırlayan üç beş
Gittiğinde geride kalır ulaşamaz tabuta
Ön protokol, manşet, fotoğraflar parlak ve net
Taziyeler gözyaşılı, hüzünlü gibi
Oysa hiç çalmamıştır o numaraya telefonları
En çok ah vah edenlerin
Belki de kayıtlı değil rehberlerinde
Binlerce numara arasında bu üşüyen adam Moda bir yas ritüeli
Ah ve vah ah ah
Kimsesizin kimsesi, mutlak hakim her daim belli
Diyorki arkadan bir ses inandık ve tasdik ettik
Bilsede bilmese de birileri
Düğün varmaktır bu menzilde aşka
Geçer geçer elbette bu maskeli hava
Üç çocuk,
Üç kitap,
Ev kira.
Yağmurda yağıyor şimdi gözyaşı taklidine de gerek yok
Dünya bu istemez misin onların olsun demedi mi sevgili
Dünya bu sizin olsun
Güneş gözlükleri ve siyahlar
Çelenklerde çiçek ölüleri
Yas yas yas
Dünya ölü
Tarihimizde, farklı, birbirimize başkalarından istesek de istemesek de getirdiğimiz tarihlerimizde, hiçbir zaman unutamayacağımı bildiğim, hiç kimseye gösteremeyeceğim, beni, bana her geçen gün biraz daha çok veren sayısız fotoğraf da var oysa. Bu fotoğraflar gecelerimizi, paylaşamadıklarımızı, en yakınlarıma bile anlatamadıklarımı da barındırıyordu, tüm yaşadıklarıma karşın durmaksızın yenilediğim ya da yinelediğim umutlarımı da...
Tanımadığım bir şeyler çalıyor. Hoşuma gidiyor.
Çünkü artık sırf tanıdık geldiği için izleyemediğim filmler, bakamadığım fotoğraflar, dinleyemediğim şarkılar var.
Eskiden yoktu. Temas ettikçe, hepsi anlamlarının ötesinde başka anlamlara bürünüyorlar.
O kadar çok bölüyorlar ki beni, zamanın içine, geçmişe doğru dağılıyorum.
Sayfa 26Kitabı okuyor
geceleyin dogmaları aşırıp bazen inanç olarak geri veren bu yıldız bolluğunun desteğiyle başlar öyküler. yıldız kümelerini ilk keşfedip onlara ad verenler öykücülerdi. bir avuç yıldız arasına düşsel bir çizgi çekince, kimlik ve birer imge kazanıyordu yıldızlar. çizgiye işlenmiş yıldızlar bir anlatıya işlenmiş olaylar gibiydi. yıldızların küme oluşturduğunu düşlemek kuşkusuz ne yıldızlan ne de onları çeviren kara boşluğu değiştirdi.
bir çiçek o kuvvet
bizleri yaşatan
dağları yıpratan.
ve yüzlerimiz, kalbim, fotoğraflar kadar kısa ömürlü.
Gazze izlenimlerim
2012 yılı idi.
Mısır dan Gazzeye
Tünellerden giriş yapmıştık.
İlk şehir Refah..Girişten hemen sonra sokaklar çöp yığını. Temizlik araçları yok.
Altyapı yok.
Sağda zeytin ağaçları
Çilek bahçeleri
Limon bahçeleri
“Öbür yarısını özleyen yırtık fotoğraflar gibiyim..”
Nermin Yıldırım
Fotoğraflar. Fotoğraflar. Fotoğraflar. Belki bir gün ölmüşlerin resimlerini ben de bu kadar sevecektim. Ölmüşlerin resimlerinde hep geçmiş yıllarımı yaşayacaktım. Kendi geçmişim olmasa da, ölenin geçmişini. Babamın gençliğini. Kucağındaki çocuğu. Onu özleyecek. Özleyecek. Özleyecektim.
Bir fotoğrafına bir an bakışımda, tüm yaşamını geçirecektim usumdan.
senin saçlarını fotoğraflar da ellerimle taradım kursağım da kendimle aramda bir mesele kaldı ..
Bülent Parlak
Öbür yarısını özleyen yırtık fotoğraflar gibiyim.
Buraya dökeceklerim her zerresiyle ruhumun, gözümün, deklanşörümün birleşimi olacak. Fotoğraflar da kelimelerim de bana ait.
Bazen umut dolu bazen de bu fotoğraf kadar karanlık olacak burası.