Büşra
@frankensteincanavari
“Ruhum bir heykel gibi düşüp parcalanırdı.
Bu sesleri duyanlar gülüyorum sanırdı.”
13 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
200 syf.
·
Puan vermedi
·
7 günde okudu
İnsan için en temel kaygı varoluş kaygısıdır. Selam vererek, gülümseyerek, hal hatır sorarak, konuşarak, dokunarak birbirimizi var ederiz.
Okur Takip Önerileri
Güzel olan bir şeyi haddinden fazla güzelleştirmeye uğraştığınız zaman güzelliği azalıyordu. İnsanlar için kullanılan “tatmin, yoksunluğu getirir” deyimi de tam olarak bu durum içindi.
Sadece aklın istikametinde hareket edersen insanlardan uzaklaşırsın. Duygularınla hareket edersen sürüklenirsin. Ruhunu açarsan ve dilediğin gibi yaşamazsan sıkışırsın. Nasıl bakarsan bak, insanlarla yaşamak zordur.
Acılar sayesinde ıslah olduğumuz, daha iyi, daha bilge, daha dirayetli biri haline geldiğimiz doğru değil. İnsan soğuk, çok daha net ve kayıtsız oluyor. Kaderin ne demek olduğunu hayatta ilk kez gerçekten anladığımızda, neredeyse dinginleşiyoruz. Hem dingin hem de son derece tuhaf ve ürkütücü bir biçimde yalnız oluyoruz.
Ben bir ağaç gibi yaşayamam. İnsan ancak ne için yaşadığını bilirse yaşayabilir.
2024 OKUMA HEDEFİ
7/10 kitap - %70 tamamlandı
7 kitap okudu
10 kitap
1.503 sayfa
0 inceleme
5 alıntı
77 günde 1 kitap okumalı.