Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.26
gamze
gamze
@gamzecankmnli
Ankara
137 reader point
Joined on March 2017
Şu anda okuduğu kitaplar
Yıllar sonra Yaşar Kemal kitaplarından aldığım hissi veren bu kitap yazarla tanışma kitabım oldu. Güzel bir kurgu, çok araştırmalar yapılarak yazıldığı belli bir roman. Betimlemeleriyle ve edebi zenginliğiyle beni oldukça etkiledi. Abdi Ağalar da Eczacı Süleymanlar da bitmez ama Deli İbramlar dirilirler dirilirler gelirler, huzur-ı mahşerde divan dururlar.
Kapağında da belirtildiği gayet bilimsel olarak konunun uzmanları tarafından yazılmış bu kitap, her şeyden önce ilişkilerde bağlanma konusunda kendimi tanımamı sağladı. Bağlanma tiplerine göre nerede nasıl davranmak gerektiği konusunda fikir veriyor. Özetle bir ilişki size kendinizi daha özgüvenli hissettirmeli ve huzur vermelidir, öyle değilse bu bir uyarıdır. Yapmanız gereken bellidir aslında ama kendine söz geçiremeyenlere de bu kitap yardımcı olacaktır:)
Sevgili Arsız Ölüm, Anadolu insanını, taşradan büyük şehire gelen ailenin nasıl savrulduğunu, batıl inançlarıyla gerçek dünya arasında bocalamalarını öyle güzel bir dille anlatıyor ki.. Latife Tekin’in bu kitabı, diğer kitaplarından çok başka ve özel bir yerde benim için. Ve Anadolu’da büyümüş her anne biraz Atiye, her kız çocuğu biraz Dirmit, maalesef..
Reader Follow Recommendations
Gönül İşleri Bakanlığında işlenen toplu cinayet ve gelişen olaylar, aşk, entrika, her türlü absürtlük var bu kitapta; diğerlerinde olduğu gibi. Murat Menteş’in zekâsını seviyorum; katillerin gelişigüzel güzel söylediği aforizmaları, en kritik anlardaki esprileri, kahramanlarına kırk yıl düşünsem aklıma gelmeyecek isimler vermesiyle (Hayati Tehlike, Kader Güler İnşallah, Aziz İstanbul vb:)) beni eğlendirip düşündüren, takibimdeki bir yazar.
Daha çok, roman okumayı seven, nadiren öykü okuyan bir okur olarak bu kitabı sevdim. Kitap on kısa öyküden oluşuyor, çok akıcı bir dille yazılmış. Farklı hayatlara kısa kısa değinen, çoğunlukla kahramanların iç sesleriyle yazılmış, mizahi yönü de olan bir ilk kitap. Öykü sevenlerin beğeneceğini düşünüyorum, yazar bir de roman yazarsa severek okurum diye düşündüm.
Not: Burada yapılmış bazı incelemelere baktığımda kitapla alâkası olmayan olumsuz eleştiriler gördüm. Beğenene ve beğenmeye saygı duymak ayrı konudur, peki kitabın içerisinde olmayan şeylerle ilgili eleştiride bulunmak neyin kafasıdır?
Okudukça aşkın, tutkunun, hüznün içine çeken, bir taraftan da savaş döneminde geçen çocuklukları, Berlin Duvarı’nın öncesini ve sonrasını, yaşlılığın insana getirdiklerini çok güzel anlatan ve sadece bir aşk kitabı deyip geçemeyeceğimiz dolulukta olduğunu düşündüğüm bir kitap. İlk defa okuduğum yazarın edebi dilini de çok beğendim, diğer kitaplarını da okumak isterim.
Kâtip Bartleby yapmamayı tercih eden, düzene, paraya, otoriteye karşı hiçbir şey yapmadan sessizce durabilen bir karakter. Özgür olmak bir şeyi yapabilmek midir yoksa yapmamayı tercih edebilmek midir? Bu gibi sorular üzerine kafa yorup düşündüren bir kitaptı ve hikâyeyi sevdim.
Kitapla ilgili değil de çevirmenlerle ilgili genel bir eleştiri getirmek istiyorum. Bazı çevirmenler yazdıkları 15-20 sayfalık önsözlerle kitabı özetlemekle kalmayıp, kitabın bize ne
düşündürmesi gerektiğini, yazarın diğer kitaplarını hatta o kitapların sonlarını filan da anlatarak ne yapmak istiyorlar anlamış değilim. Sonsöz kısmına hiç değinmiyorum bile.
Vegan olmasam da (belki bir gün olurum) ilgimi çeken bir konu olduğundan, merak edip okuduğum bir kitaptı. İnsanların veganlara yönelttiği tüm saçma soruları ele alarak anlaşılır düzeyde açıklamış olduğundan ben sevdim. Uzun uzun bilimsel makalelere yer verilen bir kitap değil ama örneğin “Bitkilerin de canı yok mu? Proteini nereden alacağız? Vegan beslenmek masraflı değil mi?” gibi sorulara basit düzeyde anlaşılır cevaplar vererek bu (soruların seviyesinde cevaplar:)) derdini anlatan bir kitap. Zaten başlangıç kısmında da uzun bilimsel verilerle sıkmayacağız diyerek bunu belirtmişler.
Özetle veganlık hakkında klişe sorulara cevap bulabilirsiniz. Daha bilimsel, daha detaylı okumak istiyorum derseniz kaynak önerilerinde bulunuyor sonsöz kısmında.
Son olarak, bitkilerin de canı var evet ama herhangi bir zihinsel faaliyette bulunduklarını gösteren bilimsel kanıt yok. Proteinler, demir, kalsiyum ise bitkisel besinlerde bol bol var:)
Kitapta en çok etkilendiğim cümlelerden biri ise “Gözleri ve annesi olan hiçbir şeyi yemiyoruz” oldu:/
Fugui’nin yoksulluk, hastalık, ölümlerle mücadele ettiği dramatik hayatının fonunda Çin devletinde yaşanan iç savaş ve siyasi değişimler sonucu özel mülkiyetin kaldırılması ve köylülerin hayatındaki zorluklar akıcı bir dille anlatılmış. Yazar, bir ailenin hayatı üzerinden ülkenin yaşadığı değişimin insanların hayatını nasıl etkilediğini gösteriyor. Mutfaklarındaki pirince kadar tüm varlıkları ellerinden alınan köylülerin yemekhanelerde sıraya girerek yemek yemeye başlaması, çocuk ve yaşlı herkesin tarlalarda çalışmasıyla zor ve yorucu bir hayat devam ederken Fugui yıllar içerisinde yaşadıklarıyla daha olgun ve bilge bir adama dönüşüyor.
Kitap çoğu politik kitap gibi basıldıktan kısa bir süre sonra yasaklanmış. Bu arada Türkiye’ye gelip bir yayınevine röportaj veren yazar, Orhan Pamuk hakkında ‘Zeki ama büyük bir yazar değil’ demişşş! Yu Hua kitabını beğendim ama seni kınıyorum, yakıştı mı şimdi bir edebiyatçıya.)
Fahreneit 451; kitap kâğıdının tutuşup yanma sıcaklığı. Yazar kitapların tutuşma sıcaklığını fizikçilere sormuş, kimyacılara sormuş bilememişler, en sonunda itfaiyeyi arayıp sorduğunda bu sıcaklık olduğunu söylemişler. “Kitabımın adını bulmuştum, önümüzdeki birkaç yıl içinde santigrat ölçeğine geçersek büyük hayal kırıklığına uğrayacağım” demiş. Ray Bradbury için üzüldüm, günümüzde olsaydı kitabın adı 232,8 Santigrat olacaktı. (Evet hesapladım)
Bu kitabı çok çok beğendiğimi söyleyerek başlamak istiyorum. Fahrenheit 451’in dünyasında itfaiyeler, kitap olan evleri tespit edip yakıyor çünkü kitaplar kötü, okursan ‘neden?’ diye sorgulamaya başlarsın, okursan mutsuz olursun. Bu iş için eğitilmiş itfaiyeler ve tazılar var. Kitapları hiç tanımamış insanlar ise mutlu, saçma tv programları izliyorlar, gelinim mutfakta izliyorlar, yemekteyiz izliyorlar, müge anlı izliyorlar. iki-üç kelimelik cümlelerle iletişim kuruyorlar. Ama işte bir itfaiyecinin içine bir kurt düşüyor, ne olabilir ki bu kitaplarda böyle herkesi korkutacak? Sonra macera başlıyor. Kitabın sonuna yazarın önsözü koyulmuş, bu özellikle hoşuma gitti çünkü önsözleri öne koyduklarında kitabın sonunu da öğrenmiş oluyoruz, sinirleniyorum.) Bu durumda adı neden önsöz o ayrı konu. Yazar bu kısımda kendinden, kitabı nasıl yazdığından ve karakterlerden bahsetmiş.
Cesur Yeni Dünya, 1984 gibi distopya edebiyatı sevenler için okunması gereken önemli bir kitap. İthaki yayınlarının tüm bilimkurgu serisini okumak istiyorum en kısa zamanda.
Bu kitabı okumamda yazarın hayat hikayesi ve İran edebiyatı dikkat çekici oldu benim için. Sadık Hidayet’in İkinci Dünya Savaşı sonunda, yurdundaki şartların olumlu değişme geçireceğine ilişkin ümitleri boşa çıkmış. Paris’te günlerce havagazlı bir apartman arayıp bulmuş ve dairesine kapanarak gaz musluğunu açıp intihar etmiş bir yazar. Bunu öğrenince İran yakın tarihini incelemek, yazarın yaşadığı dönem hakkında daha çok bilgi sahibi olmak istedim. Kitaplar sadece bahsettiği konuyla değil yazıldığı dönemler ve yazarlarının hikayeleriyle de sizi sürükleyebiliyor.
Kör Baykuş romanında, kitabın kahramanı birkaç kişiyle özdeşleştirilmiş, aslında tek kişi. Rüya ve gerçekler birbirine kaynaştırılmış, şimdiki ve geçmiş zaman da öyle. İlk sayfalardan itibaren İran kültürünün izlerini taşıyan kitap masalsı bir anlatıma sahip. Yine yazarın hayatına baktığımızda Hayyam’ı çok beğenmiş çok okumuş olduğunu görüyoruz. Romanı sevdim ve İran edebiyatında keşfedilecek çok şey olduğunu düşünüyorum.
Dünyanın en iyi yazarı ve en iyi ressamı kim? Romanın kahramanının bu arayışını anlatan kitap, başından itibaren bir bibliyofil tarafından yazıldığı çok belli, edebiyatla, şiirle, resim sanatıyla dolu. Kitabın yarısından büyük bir kısmını ‘ee ne olmuş yani, tamam zenginsin ne olmuş yani?’ diyerek okudum açıkçası. Çünkü büyük bir bölümde olaylar örgüsü başlamadan önce kahraman kendi hayat hikayesine çok fazla yer vermiş. Sonlara doğru kitabın sürükleyiciliği artıyor ve yazar esas konuya geliyor. Aileden gelen zenginliğini iyi bir eğitimle değerlendirerek, Oktay Rifat şiirlerinin, kitapların, resimlerin içinde ultra lüks bir yaşam sürerken gizemli insanların peşinde bir arayışa kapılıyor. Bu kitabın sonunda dünyanın en iyi yazarına ulaşıyor. Bu yazar benim de yeni yeni keşfedip okumaya başladığım major bir yazar ama kim olduğunu tabii ki söylemeyeceğim. Kurguda olayların tüm kitaba yayılmadığı, belli bir bölüme sıkıştırıldığı kitaplardan çok hoşlanmam ama sanat ve edebiyattan böyle çok bahsedilince sardı beni bu roman. Bazı cümlelerde anlatım bozukluğu vardı ama olsun. Gülseren Budayıcıoğlu hikayelerini de anımsattı bana, güzel bir Star TV dizisi çıkar bence yapımcılar değerlendirsin.) İkinci kitapta dünyanın en iyi ressamını bulacağız diye düşünüyorum, okuyalım ve görelim.
Yazarın okuduğum ilk kitabı anlatım dilinin tatlılığıyla beni etkiledi. Sonu başından belli olmasına rağmen merakla bir solukta okunuyor roman. Biri kel biri göbekli o iki adam öyle iyi öyle masumlar ki insan Nihal olmak istiyor. Tüm anlatılanlar biraz da Ankaralı olmamın etkisiyle sanırım, gerçekmiş gibi canlandı hayalimde. Ankara ile ilgili detaylar da ayrıca hoşuma gitti. Barış Bıçakçı kitabın bir yerinde “Asıl büyük çaresizlik; sesimizin dışarıdaki çocuk seslerinin arasında olmayışı” diyerek özetliyor aslında romanı ve hayatı. Güzel film olurmuş bu kitaptan diye düşünüyordum ki daha önce düşünmüşler, varmış filmi:) Sanırım yazarın tüm kitaplarını alıp bir tatile çıkacağım.)
Bana göre Orhan Pamuk’un şaheseri olan bu kitabı ne kadar anlatsam ne kadar övsem yetmez. Neden bilmiyorum ben yazarın kitaplarını okurken romanın kahramanını Orhan Pamuk’un kendisi olarak canlandırırım hayalimde:) Kitabın sonunda romanın yazılış hikayesinde kitabın kahramanı olan Galip’i yazarın kendisiyle biraz da olsa özdeşleştirdiğini, kendini
Dahilikle delilik arasında olduğunu düşündüğüm yazar, erilleri tamamlanmamış bir X krozomu nedeniyle noksan ve duygusal sakatlar olarak
tanımlıyor. Feminizme biyolojik açıdan yaklaşmasıyla ve aile, toplum, cinsellik, iş hayatı, para konularına çok farklı açılardan bakışıyla okuduğum en ilginç ve yerinde tespitleri olan radikal ve ütopik bir manifesto. Esprili ve sert bir dille dünyanın tamamen dişiler tarafından denetlenmesi ve erillerin üremesinin son
bulması gerektiğini anlatıyor. “Harika kadınlar neden sıkıcı erillerin hızına ayak uydurmak zorunda?” derken haksız mı sizce?;)
Okuduğum en eğlenceli, absürt ve bir o kadar da anlamlı kitaplardan biriydi. Müthiş esprili, zekice yazılmış, neredeyse her sayfasında güldüren ve ders veren bir kitap
. Murat Menteş yeni bir kitap daha yazsa da okusak:)
Yazar çok farklı karakterleri bir ailede bir araya getirip aile fertlerinden yola çıkarak insan ilişkileri, toplum, ahlaki değerler gibi bir çok konuya değinmiş. Kitapta en çok ilgimi çeken konu Samim'in ütopyası olan Simeranya! Simeranya öyle bir yer ki orada herkes yeteneklerine göre eğitim alır, insanlar hasta olduğunda buna sebep olan psikolojik etkenler aranır ve çözülür, herkes sakin ve mutludur. İşte öyle güzel bir yer:) Ve çok güzel akıcı bir kitap.
Bir okuyuşta bitirilebilecek akıcı bir kitap olmasıyla beraber beklentimin altında bir Zülfü Livaneli kitabı. Var olan Ortadoğu problemi ve insanların maruz kaldığı işkenceler kitabın adı gibi huzursuz edici. Böyle güncel bir konuya değinmesi, dikkat çekmesi hoşuma gitti ama kitabın kurgusu ve sonuç kısmı bana biraz basit geldi. En çok aklımda kalan ise "Ben sadece bir insandım" cümlesi oldu.
