Okur Takip Önerileri
Lakin alışılmış bir haldir, insan ne büyük felaketlere ne de büyük sevinçlere birdenbire inanır.
Ama ona acı veren bedeni değil kederli ruhuydu ve ruhuna ulaşamazdım.
Halbuki en çok okuduğum bir kitabın en çok okuduğum bir satırı bile bana bazen başka şeyler söyleyebilir.Yalnız onların böyle en mahrem taraflarını bile görebilmek için uzun bir beraberlik lazımdır. Kitaplar yeni tanıdıklarına karşı çok ketum olurlar.
“Pek mi korktun?” diyordu.”Niçin, niçin korkuyorsun?Senden,yani hayattan büsbütün ayrı bir şey diye mi? Fakat bu aptallıktır.Onun bizden farkı,bizim ondan farkımız nedir ki? Hiç... Bak,eğil de bak... Bu dişler yok mu, bu muntazam dişler,onların arasından,şimdi bizim konuştuğumuz şeylere benzemeyen ne tatlı sözler çıkardı bilsen... Düşünüyor musun ki, bakmaya tiksindiğin bu dişleri görebilmek için onun tebessüm etmesi nasıl sabırsızlıkla beklenirdi!... Tahmin edebilir misin ki, boğazına dolanarak seni boğacakmış gibi korktuğun bu saçların güneş altında ne hayat dolu parlayışları vardı.”
Sayfa 55Kitabı okudu
Binanın niçin bu şekilde yapıldığını ve sonra hangi cehennem nefesinin buralarda estiğini kestirmek imkansızdı.Keskin bir bıçakla açılmış hissini veren ince uzun pencereler korkutucu bir karanlıktan başka hiçbir şeyi açığa vurmuyorlardı.
Sayfa 52Kitabı okudu