Bu şiirlerin hepsini sana yazdım ben Leyla ,
Seni sıradanlıktan çekip çıkaran iki buruk cümlemdi.
Güzelliğini kalemime yansıtan ,
Dilime pelesenk olan gözlerindi.
Bu satırları senin için kaleme döktüm ben Leyla ,
Seni yaşatmaya çalışan mürekkebimdi.
İhtişamını kağıda döken ,
Duygularıma eşlik eden benliğindi.
Bu gece yıldızları senin adına izledim Leyla ,
Seni düşümde vazgeçilmez kılan sadakatimdi.
Geceye namını salan ,
Bahtının karasıydı.
.
-Hediye Durmiş "Leyla"🖤
Geceye şiir..
Servistan IV / Yâsin Sükûneti
Hüsrev Hatemi
Sevilen sevene karşı sessiz,
Başkasına sevinçler de dağıtsa...
Sükût, kara yazısı sevenlerin,
Onlar da ne türlü bir kâğıtsa,
Hep keder üstüne yazdılar aşkı.
Sessizce haykırıp durdular,
Bu da ne biçim bir ağıtsa.
Bizim illerde kara sevdâ gibiydi kar
Çünkü sessizdi ak da olsa.
Karanlık ve derin bir sükût idi kar,
Acısı uzardı, sevinci kısa;
Şimdi dilerim yine yağsın, buz kessin ortalık,
Buz kessin, karayel essin, her bir şey tükensin.
Bilirim helâke gidecek ben,
Kalacaklar arasında sensin.
Yetmez mi, “ Hüzünler Perisi” yetmez mi?
Sana bir “ İnşirah Sûresi” neşesi
Bana bir “Yâsin”.
Bu noktada Tanrıların elinde bile yoktu
Sıkılan yürekleri doldurabilecek bir teselli.
Bir gün senin saatin de
Zamanın sonunu gösterecek
“Zifiri karanlıklar sizi ışıksız bir geceye gömecek yakında. Eşi benzeri olmayan bir felaket gelecek başınıza!”
Sayfa 16 - Sel
Her anı ölüdür.
Şimdi sen de bir anısın. Sen de ölüsün. Her zaman benimle birlikte olan, birlikte taşıdığım, yaşadığım sözcüklerime dönmem gerek. Sözcüklerim olmadan o gökyüzüne nasıl dayanabilirdim. O caddeye, o geceye, gecelere, uykuyla uyanıklık arasında öylesine yatıp uyuyamadığım için sinirlendiğim ve her şeyi düşünüp, kalkıp düşündüklerimi sözcüklere çeviremediğim gecelere. Ya da uykunun ölümsü derinliğinde var oluşumuzun küçüldüğünü algıladığım gecelere. Bu yaşam, beni ancak içimde esen rüzgarları, içimde seven sevgileri, içimde ölen ölümü, içimde taşmak isteyen yaşamı, sözcüklere dönüştürebildiğim zaman ve sözcükler, o rüzgara, o ölüme, o sevgiye yaklaşabildiği zaman dolduruyor.
Başka hiçbir şey.
'İnsan sevgiye biri yanımızda olmadığından acı çekene dek dayanır; oysa gerçek yalnızlık dayanılmaz bir hücredir.'
Sayfa 21Kitabı okuyor
Tatlı berrak, karanlık ve ağır havaya;
Geceye koy beni, uzun ve kısa güne, olgun yaşa ya da gençlik çağına...
Evlerde son yatanlar hep kadınlar olurlar. Bütün odaları dolanırlar; iyice sıkışmadığı için damlayan bir musluğu kapatırlar, sigara tablalarını dökerler, süt içilmiş bir bardağı yıkayıp kaldırırlar, çocukların üstlerini örterler. Ertesi güne iş bırakmamalı. Bir ev, geceye düzgün, her şeyi yerli yerinde teslim edilmeli ki, bir sonraki gün kurtarılmış olsun.
Sayfa 149 - Yapı Kredi Yayınları, 4. baskı: İstanbul, Ocak 2022Kitabı okuyor
Ölüme duyulan özlem. Beni bitiriyor.
Bilmezler
Narin genç kızın
Göğüslerinde esenin
Ve orayı cennetin kucağına çevirenin
Sen olduğunu
Sezemezler
Hep yeniden gelmek zorunda mıdır sabah?
Hiç son bulmaz mı yeryüzünün gücü?