Yaşananlar sanki savaş degil’ ‘de bir masal gibiydi.Direnişin “ bin bir geceye “ sıgdırıldıgı bir masal.
yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
Bugünlerde de yaşantımızda değişen pek bir şey yoktu. Günlerimiz televizyondaki savaş haberlerini izlemekle geçiyor, sıranın bize gelmesinden endişeleniyorduk.Artık çoğu zaman ölülerimizi bile saymıyorduk. Boşnak halkı olarak savaşta ölenlerimizin arkasından ağlamıyorduk. Savaş buydu demek ki! Anormal olan şeyleri nasıl da normalmiş gibi görmeye başlamıştık. Kendimizle, savaşla, kısacası her şeyle alay ediyorduk. Her şey yolundaymış gibi olaylara mizahi bir gözle bakıyor, adeta başka bir direniş sergiliyorduk. Yaşananlar sanki savaş değil de bir masal gibiydi. Direnişin "bin bir geceye" sığdırıldığı bir masal...
Sayfa 180 - Alfa
Masal gibi
Bir gün nar yaprak döktü darmadağın,
Saksılar en dibe çekildi, nasıl
Bir mevsim ki bu gözler baktı şaşkın
Ve gizem konuşuldu hep sofrada,
Bir kız orta yerinde durdu aşkın,
Ben geceye doğru uçtum sağrıda
Yaşanmamış bir zaman dinginliği.
Yaşananlar sanki savaş degil’ ‘de bir masal gibiydi.Direnişin “ bin bir geceye “ sıgdırıldıgı bir masal.
kaç şiir çekti içine beni
kaç geceye vuruldum
renkler geçti gözümden
hep siyahta duruldum
sorsalar gitmezdim bu şehirden
sevmeseydim, unuturdum
...
Sayfa 96 - Bengisu YayınlarıKitabı okudu
