Devretmiş dertler şehrinde
Aynı güne uyanırken
Mişli geçmiş çöker üstüme
İstesem de bugünü hiç yaşayamam
Halbuki kabullenmek, geçmiş ve gelecekle barışmak için ne şanlı bir kurtuluştur.
hiçbir ilaç kötü geçmiş bir çocukluğu düzeltmiyor 🪞🕯️
Saçların yılkı.
Vahşice dağılıyor rüzgârın doğurgan kollarında.
Bütün yakınlaşmalara ürkek, ele gelinebilir değil hiç!
Yırtılarak bir akşamın karnından, dokunuşlardan sıyrılmaya alışmış bir kere.
Yağmur geçmiş olduğun vadileri biraz olsun teselli etmeye.
Yarası sarılmamış bir tutsak gibi mi bakarsın hep böyle?
Saçlarınla uğultulu kaçışlarındayız ölümün.
Yutkunduğumuz bir şiiriz kirpiklerinle.
Yutkunduğumuz bir şiiriz yine kirpiklerinle!
Ya eğitim? Eğitim düzeyi, bütünüyle olmasa bile, hem kişinin bulunduğu sosyal çevreyi ve statüsünü belirlemek açısından, hem de daha önemlisi kalıp koleksiyonunun miktarı açısından önemlidir. Okulların en temel görevleri geçmiş zaman kalıplarını yeni nesile aktarmak ve de yeni neslin bu kalıpların kullanımıyla yeni kalıplar üretmelerine ön ayak olmaktır. Her ne kadar Batı toplumunun önderliğinde araştırmacı, deneyler yapan, düşünen ve üreten bir eğitim sistemine sözüm ona öykünülüyorsa da (keşke en azından bu becerilebilse), çoğu Batı üniversitelerinde şu kavram gizliden gizliye hala geçerliliğini sürdürmektedir:
"Kuralları bilmeden onları yıkamazsın."
Aydan Kurt
@aydannkurt
·19 May 04:21
Önce bir alt çizelim. Bilgi, enformasyon ve veri farklı şeylerdir. Hemfikir miyiz? Alev Alatlı'dan feyz alayım şimdi. O 'enformasyon'u 'malumat' olarak kullanıyor sanırım. Benim için fark etmez.. teki İngilizce, diğeri Arapça nasılsa. Ve ikisi de 'BİLGİ' demek değil. Bilgi kelimesine hakketiği saygıyı göstermekte bir sakınca yok. 'Bilgi çağı'nda yaşamıyoruz. 'Enformasyon çağında yaşıyoruz.
"Ağlayasım geliyor, bilmiyorsun..
Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu.
Cenaze tașımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde.
Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gib
ağlayasım geliyor, bilmiyorsun
Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu; Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun