Bitiyor yine bir gün, biz farkında bile olmadan akıp geçiyor zaman... Herkeslerden kaçıyoruz oysa ki kimseler de kovalamıyor bizi. Kalamıyoruz sadece; ne olduğumuz yerde ne de gittiğimiz yerde. Öyle bir an geliyor ki gökyüzü bile dar geliyor bize, sığamıyoruz. Geçmişten kaçıyoruz aslında; en çok da kendimizden ama içindekinden kaçabilir mi insan? Kendinden kaçabilir mi insan? Mutlu olmak istiyoruz ama acıları sevmiyoruz. Koşuyoruz. Uzaklaşıyoruz. En sonunda da kayboluyoruz. Daha kaybolan kendimizi bulamadan mutluluğu arıyoruz. Önce kendini bul sonra mutluluk gelecektir. Hem sen kendinden kaçarsan mutluluk yetişemez ki sana...
Mutlu bir adamın geçmişi yoktur, mutsuz bir adamın ise geçmişten başka hiçbir şeyi.
Çitler, masallar ve efsaneler... Hepsinde bir parça gerçeklik payı var.
...
Mitler geçmişten bahseder. Efsaneler bize şimdiki zamanımız hakkında farkındalık kazandırır. Ve masallar... Geleceğe yöneliktirler. Peri masalları vardır ama çok azımız içindir. Çok nadir. Peri masalları onları hak edenler içindir. Diğerleri asla göremeyecekleri bir sonun hayalini kurmaya mahkumdur.
Sayfa 270Kitabı okuyor
Sabahın gelmesini sağlayan şeylerden biri de Batı’dır. Thoreau’ya göre güneş her zaman Batı’dan yükselir. Doğu’da hafızamız bulunur: Doğu kültür ve kitaplardır, tarih ve eski bozgunlardır. Geçmişten alınacak ders yoktur, zira ders almak eski hataları tekrarlamaktır. İnsan tam da bu yüzden yaşlılara pek güvenmemeli ve onların sözde “deneyimlerini”( tekrarladıkları hataların yüklü toplamıdır bu sadece) kabul etmemelidir. İnsan sadece güvenin kendisine güvenmek zorundadır : tazeliğe. Gelecek Batı’dar.
“Mutlu bir adamın geçmişi yoktur, mutsuz bir adamın ise geçmişten başka hiçbir şeyi.”
Sayfa 12 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu