39’luk Esmerim
(Müzik sesleri yine tüm apartmana yayılmış.)
-Geldim bekle!
-Benim ben!
(Kapı açılır.)
-Biliyoruz herhalde “benim ben” diyor ya, geç hadi hocam bey.
-Bütün gün bu anı bekliyorum.
-Hm. Hangi anı?
-Evime geldiğim anı yavrum?
-Bak sen. Gelişme kaydedilmiş Tolga Bey? Evimler falan filan.
-Ee bebeğim öyle davran, evinde hisset kendini, yoksa uyurken
Nideyim güzelim iş işten geçti
Hüsnüne (güzelliğine) güvenme ey ruy-i mahım (ay yüzlüm)
Niceler bu tarz-ı revişten geçti (bu yoldan geçti)
Seni vefâsız, seni vefâsız
Herkes hayatta iken zorlu geçen günlerle onları da üzüyordum.Herkes öldü üstadım güzel günler yaşamaya başladım.Keşke güzel günlerime şahit olsalardı iş işten geçti gibi bir his var içimde.
İş işten geçti, artık geç kaldım!” deme yerine, “Geç de olsa durumu fark etmek beni mutlu etti.” yaklaşımı daha doğrudur. Erkekler olaylar karşısında ses tonunu daha kolay yükseltirler, onlarda danışmanlık rolüne girme eğilimi daha fazladır. Yani sorunlarda erkek “bay mantık,” kadın ise “bayan duygu” rolündedir. Erkekler olaya “Benim fikrimi çürüt!” diye yaklaşırken, kadın “Beni anla!” diye seslenir.
Minicik bir balık idim...
İçinde yüzdüğüm, nimetlerinden ziyadesi ile faydalandığım, bununla birlikte;
"Nimet nerede? Deniz nerede?" diyen, habire hazine ve denizi arayan bir densiz idim...
Ömrüm baki idi, Yüz yıl hazine ve denizi aradım bıkmadan usanmadan..
Bir gün bir balıkçının oltasına takıldım balıkçı bir savurdu kaf dağının
Kaçmayı çok denedim, ansızın bu sevgiden,
Kaç kere yenik düştüm, istemeyin bunu benden.
Sarhoş tutkularım koynumda ben bir deli,
İş işten geçti artık dönemem geri.
youtu.be/F3Ml06e5G7A?si=...
Ne diyordu Sartre: "İş işten geçti, iyi ki de geçti!"
Tolstoy ve Dostoyevski ilişkileri kötüydü . Dostoyevski ölünce Tolstoy şöyle der : " O ölünce , benim için ne kadar kıymetli olduğunu anladım." Virginia Woolf'la Katherine Mansfield'ın ilişkileri de sorunluydu. Mansfield ölünce Woolf şöyle der :" Ben şimdi kimin için yazacağım?